รูปแบบของการทำงานเป็นทีม

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเขียนอะไรยาวๆ เอาแค่มีอะไรให้อ่านบ้างก็ยังดีเน๊าะ

Read Full Post »

กิตติกรรมประกาศงานวิจัย

          ขอขอบคุณพระอินทร์ พระพรหม พระยม พระยา เทวดาที่อยู่บนสรวงสวรรค์ทั้ง 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน
          สรรพสัตว์ทั้งหลายที่ร่วมเกิด แก่ เจ็บตาย ร่วมกันในโลกนี้ ที่ดลบันดาลให้งานวิจัยเล่มนี้เสร็จสมบูรณ์

            

          มีพี่คนหนึ่งแนะนำมา สำหรับกิตติกรรมประกาศงานวิจัยหรือวิทยานิพนธ์ ที่นึกไม่ออกว่าจะขอบคุณใครบ้าง
          อ่านแล้วก็ขำดี เพราะกว่างานวิจัยหรือวิทยานิพนธ์จะเสร็จสิ้นต้องใช้เวลาและความอดทนอย่างสูง
          แต่พอถึงเวลาจะเขียนกิตติกรรมประกาศจริงๆ ไม่รู้จะเขียนยังไง ใครอยากลองเอาไปใช้ก็ได้เน้อ
          ไม่สงวนลิขสิทธิ์แต่ประการใด ปล. ขอขอบคุณภาพประกอบการชงกาแฟจาก "ลิงใจดี" ณ ไทยมุง ด้วยจ้า

Read Full Post »

My Hero

 

a day ฉบับ "คุยกับประภาส" วางแผงแล้ววันนี้

ต้นตำรับความมองโลกในแง่ดีของชีวิตฉัน

Read Full Post »

ความซื่อสัตย์…เป็นคุณสมบัติของความรัก

 

          เพื่อนสาวสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ถามฉันผ่านตัวหนังสือออนไลน์ว่า…
          ถ้าวันหนึ่งสามีเธอนอกใจ แอบไปมีคนใหม่ เธอจะจัดการชีวิตตัวเองกับลูกยังไง
          ฉันตอบโดยไม่ลังเลมากนัก และไม่รู้ว่าถ้าเกิดเรื่องแบบนี้จริงๆ ในชีวิต ฉันจะยังพอมีสติ
          ที่จะเรียบเรียงความคิดในสมอง และจัดการกับความรู้สึกตัวเองได้ดีแค่ไหน

          ฉันบอกกับเพื่อนคนนั้นไปว่า ฉันคงหาทางออกที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ณ เวลานั้น
          ทางออกที่จะเจ็บปวดให้น้อยที่สุด และใช้เวลาในการรักษาใจให้เข้มแข็งให้เร็วที่สุด
          และก็คงบอกลูกไปตามตรงว่า "พ่อกับแม่ไม่ได้รักกันแล้ว เลยจะไม่อยู่ด้วยกันอีก"
          เพื่อนของฉันเปรยว่า…ถึงเวลาจริงๆ หวังว่าเราคงไม่เสียสติกันไปซะก่อนนะ!!!

          ฉันเก็บคำถามนี้ไปถามพี่บรรณารักษ์คนหนึ่ง ที่เคยผ่านเหตุการณ์ทำนองนี้มาแล้ว
          และฉันก็บอกพี่เค้าก่อนว่า ถ้าตอนนี้ตอบได้ก็ตอบนะ ถ้ายังตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
          พี่สาวบอกฉันว่า ตอนนี้ไม่เจ็บปวดเหมือนตอนนั้นแล้ว เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็ดีขึ้น
          แต่ถ้าถามว่ายังรู้สึกเจ็บช้ำหรือปวดใจไหม มันก็ยังมีเป็นพักๆ ถ้าเกิดมีอะไรมากระทบใจ

          ฉันถามพี่เขาว่า แล้วถ้าเป็นเรา…เราจะทำยังไงดีละ ที่จะให้ดูเหมาะสมและเจ็บปวดน้อยที่สุด
          เธอบอกฉันว่า ความเหมาะสมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนอาจจะต้องทนเพื่อคนรอบข้าง
          พี่ยังโชคดีที่พี่ไม่มีลูก ไม่งั้นเรื่องอาจจะไม่จบลงแบบนี้ อาจจะเปลี่ยนแปลงไปอีกรูปแบบ
          ซึ่งมันก็คงจริงนะ ถ้ามีเรื่องลูกเข้ามา การตัดสินใจของคนเป็นพ่อเป็นแม่คงยากลำบากขึ้น

          ฉันเคยถามพ่อของฉันว่า ทำไมพ่อถึงซื่อสัตย์ต่อแม่มาเป็นเวลายี่สิบสามสิบปี
          พ่อบอกฉันว่า การซื่อสัตย์ต่อแม่ ไม่ใช่เพียงแต่เป็นการซื่อสัตย์ของสามีต่อภรรยาเท่านั้น
          แต่มันหมายถึง "การซื่อสัตย์ต่อลูก" ด้วย ฟังแล้วรู้สึกหัวใจพองโตอย่างบอกไม่ถูก
          ฉันโชคดีแค่ไหนแล้วนี่ ที่ยังมีคนที่คิดว่าจะซื่อสัตย์ต่อฉันมาตลอดสามสิบกว่าปี

             
                                     ภาพประกอบจาก www.kapook.com

Read Full Post »

วันหยุด

 

          นานๆ จะมีวันหยุดกับเค้าซักที ตั้งแต่เปิดเทอมใหม่มานี่ ยังไม่เคยได้หยุดเป็นเรื่องเป็นราวซักครั้ง
          ขนาดลูกชายยังไม่ชินที่เห็นแม่อยู่บ้าน ทำหน้าตกใจบอกว่า แม่ไม่ไปเรียนหนังสือเหรอ!!!
          จริงๆ นับว่าเป็นโชคดีมากแค่ไหนแล้วที่ทำงานแล้วมีวันหยุด และเป็นวันหยุดที่ได้เงิน

          เพราะถ้าคนที่ทำงานรายวันแล้วเขาต้องหยุด ก็หมายถึงว่ารายได้ของเราก็จะลดลงไปด้วย
          เหมือนกับที่กำลังวิเคราะห์สถิติเกี่ยวกับแรงงานต่างด้าว ปีหนึ่งๆ แรงงานต่างด้าวหยุดแค่ไม่กี่วัน
          วันแรงงาน เทศกาลสงกรานต์ มีแรงงานที่เป็นคริสต์ที่ขอหยุดวันอาทิตย์เพื่อไปโบสถ์

          แรงงานให้เหตุผลว่า ไม่อยากหยุดงานหรอก เพราะถ้าหยุดรายได้ก็จะหายไปด้วย
          เมื่อวานบอกกับน้องมี่ว่า ได้หยุดตั้งสองวัน เพื่อนๆ คงปั่นงานกันเสร็จส่งทันวันเสาร์
          มี่ก็บอกว่าไม่ได้หยุดนะ มี่ไม่ได้หยุดงานเลย (เหมือนตัดพ้อ) เอ่อนะ…มีคนน่าสงสารกว่าเราอีก 

          เพื่อนๆ หลายๆ คนที่มาเรียน เขาต้องนั่งรถมาจากต่างจังหวัดเพื่อมาเรียนหนังสือในวันหยุด
          ดีแค่ไหนแล้วที่เรายังอยู่ใกล้ๆ แม้ไม่มีวันหยุด แต่ละวันที่ทำงานก็ไม่ได้หนักหนาอะไร
          ไม่ได้เครียดหรือเกิดสภาวะกดดันใดๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างก็ดำเนินไปแม้จะมีแต่เรื่องด่วนๆ เข้ามาบ้าง

          เมื่อกี้อ่านเว็บบอร์ด มีคนถามว่า คุณสรยุทธเนี่ย เห็นออกทีวีทุกวัน เขามีเวลาอยู่กับครอบครัวไหม
          จริงๆ เขาก็คงมีเวลาแหละ แต่เขาก็ไม่มีวันหยุดเหมือนกัน แต่ก็แลกกับรายได้มหาศาลที่ได้รับ
          ถ้าเป็นเรา ก็คงไม่ปฏิเสธเหมือนกัน แต่ก็นะ…บางทีก็อาจไม่มีเวลาใช้เงินเหมือนกันนะนี่

          เหมือนกับหนูแหม่ม น้องที่เรียนด้วยกันอีกคน พอเวลาพักจากวิชาเรียน
          เธอขอแค่ได้ไปช๊อปปิ้งที่สหกรณ์ก็รู้สึกพอใจแล้ว เพราะทุกวันแทบไม่มีเวลาใช้เงิน
          นอกจากค่าข้าวและค่าน้ำมันรถ เธอบอกว่าไม่ได้ซื้ออะไรให้ตัวเองเลย เพราะไม่มีวันหยุด

            

          เหมือนกับคุณปลื้มเหมือนกัน ไม่อยากถามว่ามีเวลาใช้เงินหรือเปล่า เพราะเขาคงไม่ต้องการ
          ให้เราไปช่วยใช้ แต่ฮีเล่นทำงานทุกวันเหมือนกัน เช้าสายบ่ายเย็น ถ้าไม่รายการทีวีก็วิทยุ
          คงถือว่าการทำงานที่ตัวเองชอบ ก็คงเป็นการได้หยุดพักผ่อนไปในตัวละ ในวันหยุดวันนี้…
          ขอให้ทุกคนมีความสุขกับวันหยุด ส่วนใครที่ไม่ได้หยุด ก็ขอให้มีความสุขตามประสาเช่นกัน

Read Full Post »

การทำงานและการทำความดี…ถือว่าเป็นการสะสมบุญอย่างหนึ่ง

 

          มีอาจารย์ที่คณะอุตสาหกรรมเกษตรทักทายมา เพราะว่าเห็นออนไลน์ตลอด
          ทำงานอะไรนักหนา…เลยบอกไปว่า ต้องช่วยชีวิตนักศึกษาเดี๋ยวเขาจะเรียนไม่จบ
          แล้วเราจะเป็นบาปติดตัว อาจารย์เองก็มีความรู้สึกใกล้เคียงกัน อยู่ดึกดื่นค่อนคืน
          เพื่อช่วยคุม lab ให้นักศึกษา เพราะถ้า lab ล่มอีก นักศึกษาคนนั้นอาจจะเรียนไม่จบได้

          บอกอาจารย์ไปว่าดีแล้ว ถือเป็นการสะสมบุญอย่างหนึ่ง Knowledge shearing is power
          "การแบ่งปันความรู้คือพลัง" ฉันกำลังนั่งแปลมันอยู่เนี่ย และคาดว่าจะไม่ทันส่งแน่ๆ 
          ทักทายเพียงใจพอหอมปากหอมคอ ตามประสาคนรู้จักมักคุ้น เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด
          จะเขียนยาวๆ ทำไมนะหรือ ก็แค่จะให้มันหมดบรรทัดนี้หนะสิ (ทำหน้างงเชียว!!!)

          เพียงใจบอกว่างานเยอะมาก แต่ไม่ได้เงินเลย เราเลยบอกว่าทำไปเหอะถึงไม่ได้เงิน
          แต่คงได้บุญ (แล้วบุญมันช่วยให้อิ่มท้อง หรือล้างหนี้สินได้ไหมนี่ เศร้าจิตๆๆๆ)
          วันนี้ครูประทับดาวที่หลังมือน้องแชทมา 15 ดวง เพราะช่วยคุณครูทำงานและทำความดี
          โดยที่ไม่ใช่เวรของตัวเองที่จะต้องทำตามหน้าที่ ครูเลยให้รางวัลเป็นดาวเด็กดี 15 ดวง

          เลยบอกแม่น้องให้บันทึกไว้ในสมุดบันทึกความดีที่โรงเรียนแจกมาให้บันทึกส่งครู
          พอมาถึงที่บ้านคุณความดีที่แชททำที่โรงเรียน ส่งผลให้มีกล่องใหญ่ๆ ส่งมาถึงที่บ้าน
          ข้างนอกเป็นกล่องสีน้ำตาลมีตัวหนังสือสีแดงเขียนว่า LEGO พอเปิดดูข้างในเป็นกล่องสีน้ำเงิน
          เป็นรูปเครื่องบินลำใหญ่ผลิตภัณฑ์แลก point ของ ktc ที่พ่อเอกกะเซอร์ไพรส์แชท 

          แชทบอกว่า โชคดีจริงๆ เลยแม่ แค่ทำความดีที่โรงเรียน พอมาถึงบ้านก็ได้ของขวัญแล้ว
          แชทคิดว่าเป็นของขวัญจากพระเจ้าประทานมาให้เด็กที่ทำความดี (สงสัยคุณครูสอนไว้)
          จริงๆ ไม่ใช่พระเจ้าที่ไหนหรอก พระเจ้า ktc และยอดสะสมแต้มของพ่อประทานมาต่างหาก
          แต่ไม่ว่าอะไรก็ตาม การทำงานหรือทำความดี แบบที่ไม่ต้องหวังผลตอบแทน (มากนัก)
          ในไม่ใช้ไม่นาน สิ่งดีๆ ก็คงกลับมาหาเราเอง แบบที่ไม่ต้องไปร้องขอจากพระเจ้าพระองค์ใด

             

              หน้าตาใหม่ของเว็บไทยมุง http://www.thaimung.net/ สีดำเพื่อช่วยประหยัดพลังงานของหน้าจอ

Read Full Post »

Happy Birth Day My Dear Friend [Aom+]

เพลง:เขียนให้เธอ
คำร้อง/ทำนอง:ประภาส ชลศรานนท์
เรียบเรียง:จักรพัฒน์ เอี่ยมหนุน
ขับร้อง:เกียรติศักดิ์ เวทีวุฒาจารย์, ศุ บุญเลี้ยง

intro
หากวันใด ที่ท้องฟ้าดูสดใส ละอองฝนโปรยชื่นใจ เล่นแสงกับสายลม
ปล่อยดวงใจเดินทางไปชื่นชม เก็บเอาความสุขสมเพื่อมาขีดเขียน

หากคืนใด ที่ท้องฟ้ามืดสลัว เมฆดำทะมึนน่ากลัว ไร้เดือนและดารา
ปล่อยดวงใจเดินทางไปค้นหา เพื่อเอามา แต่งเติมให้เป็นถ้อยคำ

*เขียนดวงดาว ให้สุกสกาวบนฟากฟ้า
เขียนต้นหญ้า ให้ขึ้นตามทางรกร้างไกลๆ
ขุนเขาทะเลกว้างใหญ่ มหานครใดใด หาใช่แรงผลักดันฉัน

เพราะเธอนั่นไง คือเหตุผลที่ทำให้ฉันเขียน
เป็นเพราะเธอส่ง ส่งใจมาให้กัน
แทนกระดาษดินสอ ด้วยรักที่คงมั่น
ให้ฉันเขียนเป็นถ้อยคำถึงเธอ**

ในคืนวัน ที่ฉันค้นหาความหมาย ว่าความรักคืออะไร ใยรักมีไว้ให้กัน
ปล่อยดวงใจเดินทางไปทุกฝัน จะได้เอาคำตอบนั้น มาเขียนให้เธอ
(ซ้ำ * – **)
Solo
(ซ้ำ * – **)
ให้ฉันเขียนเป็นถ้อยคำให้เธอ
ให้ฉันเขียนเป็นบทเพลง…ของเธอ
http://www.thaimung.net/lanthaimung/song/foryou.wma

มีความสุขมากๆ นะ สาวอ๋อม ดีใจเสมอที่มีเธอเป็นเพื่อนจ๊ะ

Read Full Post »

เด็กขี้อิจฉา

 

          จู่ๆ พ่อเอกก็เกิดใจดี ซื้อจอคอมให้แม่น้องใหม่ ตอนไปเลือกก็ลังเลอยู่นานว่าจะใช้จอ wide แบบของแชท
          หรือจะใช้ lcd สี่เหลี่ยมธรรมดา แต่เพื่อข่มลูก (โรคจิตขนาดไหน แม้แต่ลูกตัวเองยังคิดจะข่ม!!!)
          และเพื่อตามใจตัวเอง เลยขอเลือกจอ lcd 19 นิ้ว ไม่เอาแบบ widescreen เหมือนแชทเพื่อสร้างความต่าง

          ได้ผลเลย แชทบ่นอุบ อะโหหหห มีจอใหม่จอใหญ่กว่าของแชทอีกแม่อ๊ะ (แชทสังเกตตอนเค้าใส่กล่อง)
          ไม่ได้ใหญ่กว่าเลยนะ..แม่บอกแชท มันก็เท่าๆ กันนั่นแหละ 19 นิ้วเท่ากัน ไม่เชื่อดูข้างกล่องสิ (แม่ชี้ให้ดู)
          ไม่อ๊ะ ไม่ใช่แม่…กล่องมันใหญ่กว่า จอมันต้องใหญ่กว่า แลกกันๆ แชทยังไม่ค่อยจะยอมเชื่อแม่อยู่ดี 

          พ่อเอกได้แต่ขำ เพราะเด็กขี้อิจฉาเริ่มแผลงฤทธิ์ แต่พอมาถึงบ้านจริงๆ ก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย
          พ่อติดตั้งเสร็จ แชทก็ได้แต่มองๆ ไม่ได้รู้สึกอิจฉาแม่แต่ประการใด เพราะเริ่มเข้าใจแล้ว
          ว่ามันก็แบนเหมือนๆ กัน จะกว้างจะยาว มันก็คือแบนๆ เหมือนกัน เล่นเกมได้เหมือนกันน่อ

            

Read Full Post »

เป้ก็หนัก…ภาระก็เยอะ

 

          ตอนเช้าที่ปั่นจักรยานไปเรียน แทนที่จะรู้สึกขาล้า กลับรู้สึกว่าไหล่ล้ามากกว่าซะอีก
          เพราะเมื่อวานแบกเป้นี้เดินขึ้นดอย  แม้จะเดินไม่กี่กิโลถึงแค่ลานครูบา แต่เดินลงมารับน้องแชท
          ที่สำนักหอสมุด และนั่งรถขึ้นดอยไป เดินจากตีนดอยถึงพระธาตุและเดินลงมาเพื่อไปสวนสน
          เป้ที่แบกไว้รับน้ำหนักกล้อง 1 ตัว ข้าวเหนียว 1 ถุง (ใครกินหมูปิ้งหมดแล้วเอาข้าวเหนียวมายัดไว้)

          วันนี้พอต้องแบกเป้เพื่อไปเรียนหนังสือ มันเลยรู้สึกว่าไหล่ล้ามากๆ จะไม่ให้ล้าได้ยังไง
          ทุกทีแบกเป้ตอนปั่นจักรยาน ของในเป้จะมีแค่กระเป๋าเงินกับโทรศัพท์มือถือ หนักสุดก็ HDD
          บางทีก็แกล้งลืมๆ ไว้ที่บ้านหรือไม่ก็ลืมไว้ที่ทำงาน เพราะมันหนักหลายขีดอยู่ ทำไมต้องมางกข้อมูล
          ขนาดพก external HDD หลายขีดก็ไม่รู้คนเรา ยิ่งวันนี้ภาระยิ่งหนักโครตๆ เพราะอะไรหนะหรือ…

          เพราะเมื่อวานมัวแต่ห่วงขึ้นดอย ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าและอุปกรณ์การเรียนไว้ที่ทำงาน
          วันนี้เป้เลยหนักเป็นพิเศษ ชุดเสื้อผ้า 1 ชุด หนังสือเรียนสองเล่ม เอาหนังสือที่ยืมโจ๊กมาติดไปด้วย
          ไม่ได้อ่านหรอก แต่เอาแค่อุ่นใจไว้ก่อน ปรากฎว่าสอบแค่ทำโบรชัวร์ แต่กว่าจะสำเร็จงดงาม
          เล่นเอามือสั่น แล้วไหนจะมือถือ กุญแจ เครื่องสำอาง และเศษเงินแบบไม่ง้อกระเป๋าตังค์

          กว่าจะถึงที่ทำงานเล่นเอาไหล่ล้าไปทีเดียว จนขนาดมานั่งพิมพ์อยู่เนี่ย ยังไม่หายเมื่อยเลย
          สาวๆ ที่ไปเรียนวันนี้บ่นเรื่องเมื่อยขากันหมด ปวดน่องเพราะนางงามทั้งหลายไม่เคยลำบาก
          พอเมื่อวานไปตะกายดอยกันมา วันนี้เลยต้องลากสังขารกันขึ้นลงตึกชั้นสามกันแบบทุลักทะเล
          แต่วัยป้าอย่างเราไม่ได้เมื่อยขา แต่ปวดไหล่ ปวดบ่าแทน แต่ก็ไม่กล้าใช้ให้ใครบีดนวดให้

            

          พูดถึงเรื่องภาระเยอะ มันก็คือเรื่องเดิมๆ เรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องสถิติ เรื่องวิจัย เรื่องอะไรๆ ทำนองนี้
          ถ้าใครตามอ่านมานานก็จะรู้ดี ว่ายัยนี่มันบ่นได้ทุกเรื่องแหละ แต่ก็นะ…ต้องสร้างมูลค่าให้ตัวเองหน่อย
          ทำตัวให้มีภาระเข้าไว้ จะได้ดูดีมีมูลค่า มีคุณค่าในสายตาชาวบ้านเค้าบ้าง แต่บางทีมันก็ไม่ไหวนะเฟ้ย
          เอะอะอะไรก็พี่น้องๆๆๆๆ พี่น้องไม่ใช่คนของประชาชนนะ อย่าคาดหวังมาก ทำเท่าที่ทำให้ได้แหละ

          งานวิจัยจะเสร็จแล้ว เหลือแค่บทคัดย่อที่จะได้รับความกรุณาจาก ผศ.ดร.นสพ. ลุงเล็กของแชท
          หวังว่าวันหน้าแชทจะมีโอกาสได้ใช้คำนำหน้าเป็น ดร.นสพ. แบบลุงบ้างนะ คิดดูละกันแค่งานวิจัยจิ๊บๆ
          มีอาจารย์ที่ปรึกษา รศ.ดร. สี่ท่าน ยิ่งกว่าวิทยานิพนธ์ซะอีก หัวหน้างานวิจัยบอกว่าถ้าเธอผ่านด่านอรหันต์นี้ได้
          วิทยานิพนธ์เธอจะเป็นสิ่งที่ง่ายมาก สาธุๆ ขอให้บุญกุศลครั้งนี้ส่งผลให้ฉันมีวิทยานิพนธ์ของตัวเองในเร็ววัน

          พูดถึงเรื่องวิทยานิพนธ์ เทอมนี้จะมีการวัดใจ ถ้าฉันไม่ช่วยให้ใครอีกสองสามคนเรียนให้จบ
          มันจะต้องเป็นตราบาปกับฉันไปตลอดแน่ๆ จะอาจจะส่งผลให้ฉันเรียนไม่จบแบบท่านเหล่านั้นด้วย
          ท่านที่ฝากความหวังไว้ให้ฉันช่วยเหลือ หวังว่าสติฉันจะกลับมา และลดภาระตัวเองลงให้เบาบาง
          เพื่อตั้งหน้าตั้งตาช่วยปั่นสถิติให้พวกเขาได้เห็นเล่มวิทยานิพนธ์ของตัวเองเสียทีหลังจากที่รอมานาน

          คนใกล้ตัวบอกฉันว่า "ให้เธอทำสิ่งที่เธอถนัดดีกว่า" ซึ่งมันก็จริงของเขา ฉันมัวไปแจ้นขายของ
          อยู่ในเว็บตั้งหลายเดือน จริงๆ มันก็ได้ตังค์ แต่ได้มาก็หมดไป แถมยังต้องวุ่นวายกับแม่ๆ ทั้งหลายอีก
          ถึงเวลาที่ฉันต้องตัดภาระบางส่วนออกแล้ว ไม่เช่นนั้นชีวิตฉันจะไปไม่รอด พาลทำให้คนอื่นจมน้ำไปด้วย
          จริงๆ แบกเป้ไว้บ่นบ่า พอเห็นว่าหนักก็ปลดวางลงได้ แต่บางสิ่งบางอย่างมันคือความรับผิดชอบ
          และคำว่า "รับผิดชอบ" ไม่ใช่เป็นภาระ แต่เป็นความสำนึกว่า "ฉันมีภาระที่ต้องรับผิดชอบ"

Read Full Post »