Posted in My son on มีนาคม 27, 2006|
1 Comment »
เมื่อเย็นวันที่ 24 มีนาคม ที่ผ่านมา แม่กับแชทไปงานโรงเรียนของลูก
เราไปถึงตอนเกือบ 6 โมงแล้ว ผู้ปกครองและนักเรียนเกือบเต็มโรงเรียน (โรงเรียนแคบลงถนัดตา)
หลังจากที่ปกติก็แคบอยู่แล้ว แม่เอารถไปจอดและฝากแชทกับคุณครูไว้ พอหาที่จอดได้แล้ว
กลับมาถามหาแชท คุณครูบอกว่า ครูแม่หนู เอาแชทไปเก็บตัวเพื่อเตรียมตัวแสดง
แม่ก็เลยต้องนั่งรอแชทอยู่ด้านนอก รอเป็นนานสองนาน จนประธานเริ่มเปิดพิธีไปแล้ว ยังไม่มีวี่แวว
ว่าแชทจะโผล่มาให้แม่เห็น แม่เป็นห่วงกลัวแชทร้องไห้ เลยเดินไปตามหาอีกฟากของเวทีการแสดง
ไปสังเกตเห็นเด็กคนนึง ทำไมหน้าตาคล้ายๆ ลูกเรา โอ๊ะ!!! ที่ไหนได้ น้องแชทนั่นเอง
(ตรงนั้นค่อนข้างมืด) น้องแชทออกจากแถวมาหาแม่ เห็นคราบน้ำตายังเป็นรอยอยู่
เพิ่งมารู้ทีหลังว่าน้องแชทร้องไห้ แล้วลูกไปเข้าแถวทำไมนี่ ในเมื่อยังไม่ถึงเวลาแสดงซักหน่อย
แม่เลยต้องไปถามคุณครูว่าให้น้องแชทเข้าแถวทำไม คุณครูบอกว่า น้องแชทได้รับเกียรติบัตร
"ผู้บำเพ็ญประโยชน์ดีเด่น" อะโห ให้ตายสิ แม่ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลยนะ คุณครูไม่ได้แจ้ง
ให้แม่ทราบล่วงหน้า เกิดอาการช๊อคไปเล็กน้อย และปลื้มมากๆ แทบน้ำตาไหล (แอบไหลไปนิดนึง)
หัวใจพองโตเลยละทีนี้ อายุสามขวบสามเดือน ได้รับรางวัลผู้บำเพ็ญประโยชน์ดีเด่น ชักงง และทึ่ง
เลยต้องกลับไปถามครูอีกครั้ง (กลัวครูให้คนผิด) ว่าน้องแชทบำเพ็ญประโยชน์อะไรบ้าง
ถึงขนาดได้รับรางวัล คุณครูเลยสาธยายว่า น้องแชทช่วยเหลือครู ช่วยเหลือเพื่อน เป็นคนมีน้ำใจ
อะโหลูกเอ่ย แม่ตื้นตันใจมากๆ มากที่สุด แบบนี้นี่เอง ที่เค้าเรียกว่า ภูมิใจในตัวลูก ไม่น่าเชื่อ
แค่ลูกทำเพียงเท่านี้ มันจะมีคุณค่ามหาศาลต่อจิตใจมากเลย จนแม่ต้องรีบโทรไปบอกพ่อที่อยู่บ้าน
และก็รอลูกขึ้นรับรางวัลเกียรติคุณนี้ เห็นแววตาของครูเดียร์ ครูโอ๋ ครูมนัสผู้มอบแล้ว คุณครูเล่านั้น
มีรอยยิ้มที่แสดงความยินดีกับแม่อย่างที่สุด ขอบคุณมากเลยนะคะน้องแชท ขอบคุณสำหรับ
ของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดสำหรับแม่ แม่รักและภูมิใจในตัวน้องแชทมากค่ะ
Read Full Post »
Love At First Chat : รักแรกแชท 