อาตี๋ (นามสมมุต) และธิดา

 

          อาตี๋ถามเจ๊ชะอมว่า…กลางวันว่างไหม จะชวนไปกินข้าว
          ตอนแรกนึกว่าถูกหวยหรือวันเกิดใคร แต่ไม่ใช่ เพราะอาตี๋บอกว่า…
          ก็แฟนตี๋ไปเล่าว่าพี่ชะอมก็ชอบทิด้า วันนี้ผมถอยป้ายแดงมาแล้ว
          เลยจะมาชวนเจ๊ชะอมไปนั่งทิด้าด้วยกัน

          เจ๊ชะอมถามว่า แล้วสาวๆ Lab girls ว่าไงกันบ้าง พาไปนั่งมาหรือยัง
          ตี๋บอกว่า สาวๆ ไม่มีใครสนใจเลยพี่ เค้าไม่ปลื้มทิด้าหรือไม่ปลื้มคุณปลื้มก็ไม่รู้
          เอ่อ…ตี๋เอ๋ย เจ๊ฯ ปลื้มคุณปลื้มมากกว่าปลื้มทิด้าหนะ สรุปคือ เจ๊ไม่ไปนั่งรถขาวป้ายแดงนะ
          ตี๋บอกหน้าตาเฉยว่า จริงๆ แล้ว เจ๊อยากขี่คุณปลื้มมากกว่าขี่ทิด้าซะอีก ทำเป็นมาพูด!!

          หยาบคายมากๆ ตี๋ ไม่หล่อแล้วยังปากร้าย แถมเล่าต่อว่า เอารถไปจอดในห้าง
          ยามถามว่า อันนี้คือรถที่คุณปลื้มขับใช่ไหม ฉีตอบทันทีทันใดว่าใช่!!
          และผมนี่แหละ น้องชายคุณปลื้ม!!! (เหมือนกันที่ตาตี่อย่างเดียว) 
          ยามแทบจะไม่ให้จอด ถ้าไม่แกรงใจอีกซักหน่อย อาจจะไล่ให้ไปห้างอื่นก็เป็นได้!!!

Read Full Post »

สู้ต่อไปซิซูกะ!!!

          ลุง พูดว่า: รู้สึกว่าจะไม่ค่อยไหวแล้วสิฮะ

          ชะอม พูดว่า: เหนื่อยนักก็พักบ้าง ทุกคนมีปัญหาเหมือนกันหมด

          ลุง พูดว่า: ฮะ

          ลุง พูดว่า: มันพักไม่ได้หนะสิ

          ชะอม พูดว่า: งั้นแค่ผ่อนปรน ไม่ตึงจนเกินไป

          ชะอม พูดว่า: ที่สำคัญ อย่าหมดกำลังใจ

          ลุง พูดว่า: ฮะ

          ชะอม พูดว่า: รู้ไหม คนบางคน ตายไม่ได้นะ ห้ามป่วย ห้ามตาย

          ลุง พูดว่า: ฮื่อ

          ชะอม พูดว่า: มีอะไรจะระบายบ้าง
          ลุง พูดว่า: เป็นไม่เป็นไร

       ชะอม พูดว่า: เป็นกำลังใจให้ค่ะ

          ชะอม พูดว่า: เราจะเติบโตไปด้วยกัน

          ลุง พูดว่า: ฮะ

          ฉันว่าฉันเจอเรื่องแย่ๆ แล้วนะ มีคนอีกหลายคนที่โดนมากกว่าเราอีก เฮ้อออ
 

Read Full Post »

กลอนแก้จิตตก!!! (ลอกของโจ๊กมา)

 

          ถ้าคนเรา          เข้าใจกัน          มันราบรื่น      
             

          ดูสดชื่น            แต่ละวัน           สุขหรรษา             
      

          งานก็เดิน          เกินขั้น            ทันเวลา

          ถ้อยวาจา          ฟังเสนาะ         ไพเราะจัง

          ถ้าคนเรา           เข้าใจตน         คนยิ่งใหญ่

          อยู่กับใคร         ก็ตะคอก          ออกคำสั่ง

          มองคนอื่น         บกพร่อง          ฟ้องเสียงดัง

          คนเขาฟัง          เขาก็รู้              อยู่แก่ใจ

          ชอบเลียนาย     ขายเพื่อน         เพื่อเลื่อนขั้น

          ความชั่วนั้น       ไม่เคยจับ         รับไม่ไหว

          คนไหนดี           เกินกว่าข้า        ด่ามันไป

          ที่ขัดใจ              ก็ถูกแกล้ง        แทงหลังมัน

          คนไม่รู้              คิดดูว่า             น่าเกรงขาม

          ความเลวทราม   ปิดไม่มิด           อย่าคิดฝัน

          เพื่อนที่คบ         อยู่ก็มี               กี่คนกัน

          ตนเท่านั้น         ที่จะรู้                 กูมันเลว !  

          เพิ่งไปอ่านเจอใน blog โจ๊กไม่กี่วัน ยังแอบขำเพื่อน
          ว่ามันคงตรงกับชีวิตจริงของมันตอนทำงาน พอมาเจอกับตัวเอง
          เล่นเอาขำไม่ออก น้ำตาพร่างพรู จนหัวหน้าว่าอย่าแพ้สิ
          จะยอมแพ้คนแบบนี้ไปทำไม เราต้องชนะมันให้ได้สิ

          มันก็จริงอย่างหัวหน้าว่าแหละ เราจะยอมแพ้โดยจะไม่ยอมทำสิ่งดีๆ ต่อไปได้ยังไง
          เล่นเอาจิตตกไปเลยชั้น sfjlsjf;sfjk;fk;fksjlsfjlsfjpaifsperjfjhvsjfl;jaslufpapvr’;
          จริงๆ แล้วอยากใช้คำหยาบคายกว่านี้อีก แต่เดี๋ยว blog มันจะสกปรก
          เอาเป็นว่า มีบุคคลอีก 1 คน ที่ในชีวิต ต้องจดจำเพิ่มขึ้นอีกแล้วตู!!!

Read Full Post »

ขุดบ่อล่อตะเข้!!!

          หลังจากที่แอบปิดสเปซตัวเองอยู่เป็นนานสองนาน เพราะมีผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้ายเข้ามารุกราน
          จนทำเอาเสียจิต เสียจริตไปพักใหญ่ เพิ่งรับทราบจากนายกัฟเพื่อนฉันว่า เข้าสเปซฉันไม่ได้
          ไม่แน่ใจว่าฉันล๊อคไม่ให้เธอเข้า หรือว่ามันต้องใส่ user name and password ก่อน
          เช่นเดียวกับมีข้อความถามมาว่า you lock space? จากใครบางคน ทำเอาแอบดีใจอยู่นิดๆ

          เมื่อวานได้โอกาสดี เปิด space ให้เป็นแบบ public อีกครั้ง โดยไม่เกรงกลัวเทวดาหน้าไหน
          ไม่ใช่อยากลองของ หรืออยากให้มีคนมาสนใจสเปซเราเยอะๆ เพราะหลักๆ แล้ว
          ฉันก็เขียนไว้ให้คนไม่กี่คนอ่าน ส่วนใครๆ ที่บังเอิญแวะเข้ามาอ่าน แล้วไม่รู้เรื่องรู้ราว
          หรือไม่ได้อะไรกลับไป ก็ขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วย แต่จากสถิติพอ open space แล้ว

          จากที่มีผู้ชมแค่สี่ซ้าห้าคนต่อวัน กลายเป็น ชม. หนึ่ง มีเป็นยี่สิบ สามสิบ แล้วทีนี้ เดาไม่ได้อีก
          ว่าใครเป็นใครมาจากไหนบ้าง ดูๆ แล้วก็น่ากลัวดีพิลึก แต่คิดซะว่า โลกของฉันมันก็คือโลกของฉัน
          จะให้ปั้นแต่งให้เป็นโลกของคนอื่นๆ คงไม่สามารถทำได้ เอาเป็นว่า หากบังเอิญ
          เข้ามาในโลกกลมๆ นี้แล้ว ขอให้ได้พบกับสิ่งดีๆ บ้าง และขอให้ทุกคนมีโลกดีๆ ที่งดงามของตัวเอง

Read Full Post »

บริจาคเลือด

          ในชีวิตนี้มีสิ่งที่ไม่เคยทำ แล้วได้ทำเพิ่มอีกอย่างคือ "การไปบริจาคเลือด"
          แม้จะไม่ได้ตั้งใจว่าจะทำบุญกุศลไว้ภายภาคหน้า แต่ถือว่าก็อิ่มอกอิ่มใจได้เหมือนกัน
          เนื่องจากว่าต้องไปบริจาคเลือดให้ยายตัวเองที่ต้องรับการผ่าตัดหัวใจ
          คุณยายอายุ 64 แล้วหละ และมีกำหนดผ่าตัดวันที่ 30 นี้ แต่ต้องเตรียมเลือดไว้ล่วงหน้าก่อน

          เป็นโอกาสดีของชีวิตลูกหลาน เลยเกณฑ์กันไปบริจาคที่ตึกศรีพัฒน์ รพ. สวนดอก 
          น้องชายฉันก็ลุ้นตัวโก่งตอนแรกนึกว่าลุ้นกลัวเลือดไม่ผ่าน แต่พี่แกบอกว่า เมื่อคืนดูบอล 
          กลัวเลือดลอย มีเณรน้อยแถวบ้านที่มาเรียนที่วัดสวนดอก พาเพื่อนๆ เณร มาบริจาค 8 องค์
          ได้เลือดมากกว่าที่คิดไว้ เลยถือว่าบริจาคไว้สำหรับคนอื่นๆ ที่ต้องการเลือดต่อไป

          น้องแอนหลานสาว ก็พาเพื่อนๆ นักกีฬามาบริจาคอีกหลายคน จริงๆ แล้ว ถ้าวันรวมญาติ
          แล้วเรามาทำกุศลหมู่กันแบบนี้ น่าจะเป็นเรื่องที่ดีมากเลย ถือเป็นการทำบุญร่วมกันด้วย
          ตอนที่ฉันนอนให้เลือดอยู่บนเตียง หมอบอกว่า หน้าซีดมากกกกก ต้องให้เจ้าหน้าที่มาประกบ
          และถามว่า ไหวไหมๆ อยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทำใจมาแล้วล่วงหน้า แต่ก็ทำเอาเหวอเหมือนกัน

          ยิ่งเห็นเลือดของเณรน้อยเตียงข้างๆ ยิ่งใจไม่ดี เลยต้องนอนหลับตาหน้าซีดอยู่อย่างนั้น
          จนได้เลือดครบ 450 ซีซี หรือ 1 ถุง ตามที่ต้องการ หมอเลยให้นอนพักก่อนยังลุกนั่งไม่ได้
          เพราะกลัวจะหน้ามืดเป็นลมเอา เรียกได้ว่า เข้าไปบริจาคคนแรกๆ แต่ได้ออกห้องเกือบสุดท้าย
          ญาติๆ ก็ดีใจและเอาใจช่วยอยู่ เพราะไม่นึกว่าคนเลือดจางอย่างฉันจะบริจาคเลือดได้

          วันนี้เลยต้องมาบันทึกเป็นสถิติซะหน่อย ว่าฉันได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำอีกหนึ่งอย่างแล้ว
          แถมมันเป็นเรื่องไม่น่ากลัวอย่างที่คิด จึงอยากจะเชิญชวนทุกคนที่มีโอกาสและน้ำหนักถึง
          ไปบริจาคเลือดกันเยอะๆ นะ ถือว่าได้ช่วยเหลือผู้อื่นได้อีกทางหนึ่งด้วย 
          สำหรับคนที่เคยบริจาคกันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทำสิ่งดีๆ กันต่อไปจ๊ะ
          
              

Read Full Post »

Tor+ Living in C Major The Concert

          เธอจ๊ะ…

          มาดูคอนเสิร์ตน้องโต๋กับฉันไหม บางทีฉันก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย ที่ปูนนี้แล้ว
          จะเกิดมาหลงรักเด็กหนุ่มแก้มป่อง ผู้เป็นอัจฉริยะทางดนตรี โดยเฉพาะการเล่นเปียโน
          จินตนาการตามฉันได้เลยนะถ้าเธอสนใจ ฉันจะบอกเล่าให้เธอฟัง…
          ในคอนเสิร์ตของน้องโต๋เปิดตัวด้วยเพลง Prelude in C Major เป็นการโชว์การเล่นเปียโน
          ได้ดีสมใจแม่ยกอย่างฉันเลยทีเดียวเชียว และก็ตามคาดสำหรับเพลง "รักเธอ" 
          ทำเอาสาวและไม่สาวใน hall กริ้ดสนั่นหัวใจเต้นแรง "อ่านปากของฉันนะว่า…(รักโต๋)"
          พร้อมใจกันมากกกกก ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวนะเธอ ที่กล้าบอกรักหนุ่มน้อยหน้ามนบนเวที
          แต่สาวๆ ด้านล่างเวทีพร้อมใจกันบอก "รักโต๋" กันถ้วนหน้า และฉันก็ขอทำเนียนเรียกน้องโต๋
          โดยนับญาติกับน้องเค้าอย่างสนิทสนม เพื่อถ่ายทอดบรรยากาศคอนเสิร์ตให้เธอฟังอย่างละเอียด
          และเธออาจจะเลี่ยนคำบอกเล่าของฉันก็เป็นได้ หากว่าเธอไม่ปลื้มน้องโต๋แบบฉัน
          แต่จะว่าไปถ้าเล่าโดยละเอียด เดี๋ยวค่ายเพลงเค้าจะว่าเอาได้ เพราะจะขาย vcd คอนเสิร์ตนี้ไม่ได้อีก
          เอาเป็นว่าฉันจะเล่าในส่วนที่ฉันประทับใจนะ (จริงๆ แล้ว ฉันก็ประทับใจหมดแหละ ก็ฉันชอบนิ)
          จะว่าไปแล้วปูนนี้อย่างฉัน ก็ไม่หาญกล้าไปเป็นแฟนคลับของโต๋หรอกนะ และน้องโต๋ก็ร้องเพลง
          "อะไรก็ได้" ซึ่งเป็นเพลงที่เหมาะกับฉันมากกว่า "ขอฉันขอให้เธอตกลง ฉันขอให้เธอตกลงรับปาก
          สักคำได้ไหม ว่าเธอจะยอมเปิดหัวใจและไม่ว่าจะนานเท่าไร ต้องรออีกสักแค่ไหน
          ฉันก็จะยอมเป็นคนอะไรก็ได้ (เพื่อเธอ)…"

          เธอจ๊ะ…

          เธอร้องเพลง "รักใน C เมเจอร์" ได้ไหม อย่าปฏิเสธนะว่าเธอร้องไม่ได้หรือไม่เคยฟัง!!!
          นอกเสียจากเธอเกิดและโตเมืองนอก ฉันถึงจะเชื่อเธอ แต่เธอกับฉันก็เป็นเพื่อนกันมานาน
          เพราะฉะนั้นฉันเชื่อว่าเธอร้องเพลง "รักใน C เมเจอร์" ได้เหมือนฉันที่ร้องตามน้องโต๋แน่ๆ 
          น่าเสียดายที่เธอไม่ได้เห็นน้องโต๋ในชุดขาว เอี๊ยมแดงแบบเด็กอนุบาล นั่งดีดกีตาร์กับเพลงนี้
          ฉันมีเพลง "แรงใจ" มามอบให้เธอด้วยนะ เพลงนี้น้องโต๋บอกว่า แต่งไว้ตั้งแต่อายุสิบสาม
          ตอนนี้ก็ผ่านมาสิบปีแล้ว ถึงได้เอามาร้องให้ทุกคนฟัง และฉันเห็นว่าเป็นเพลงที่ความหมายดี
          เลยอยากมอบเพลงนี้เป็น "แรงใจ" ให้เธอด้วยเช่นกันนะ จากนั้นเพื่อนๆ ของน้องโต๋ (B5)
          ทยอยออกกันมาร้องเพลง ฉันขอสารภาพว่า ฉันรู้จักแค่น้องเบน ชลาทิศ คนเดียวเท่านั้น
          ส่วนคนอื่นๆ เสียงดีกันถ้วนหน้า แต่ฉันผู้แสนเชยกลับไม่รู้จักนักร้องคุณภาพเหล่านั้น
          แต่คนที่ชื่อมาเรียม ร้องเพลงโปรดของฉันด้วยนะ "โปรดเถอะ" แต่ฉันว่าเธอร้องได้ไม่ดีเท่า
          พี่โป้ Yokee Playboy ร้องไว้นะ หลังจาก B5 จบแล้วน้องโต๋ก็เล่นเพลง Classic ให้ฟัง
          พอดีว่าหูระดับเทพอย่างฉัน พอฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง แต่ก็ in ไปตามเค้าเหมือนกัน

          เธอจ๊ะ…

          ถ้าน้องโต๋เล่นเปียโนและร้องเพลง "ได้ไหม?" ให้เธอฟัง หัวใจของเธอต้องละลายแน่ๆ
          อ๊ะ!!! ฉันขอเล่าเพียงเท่านี้ก่อนนะ ไม่ใช่อะไรหรอก จะเอาไว้ให้เธอจดจ่อต่อไป
          วันนี้ขีเกียจพิมพ์แล้ว ฝากไว้นิด น้องโต๋บอกว่า รักโต๋น้อยๆ แต่รักนานๆ จ๊ะ 

          ด้วยความระลึกถึง จาก…ฉันเอง…
         
           

Read Full Post »

ดูบอล

 
          ชีวิตนี้ห่างหายจากการดูบอลนอกบ้านมาหลายปีดีดัก นับได้คงเท่าๆ อายุของลูกชาย
          มีเผลอไผลไปดูบ้าง ตามร้านหมูกะทะหรือกุ้งกะทะ แต่ไม่ได้ตั้งใจไปดูบอลเสียทีเดียว
          เพียงแต่ไปกินที่ร้านนั้น แล้วเค้าเปิดไว้เอาใจลูกค้ามากกว่า ยิ่งถ้าเป็นคู่แมนยูแข่งละก้อ
          เล่นเอากินกุ้งไม่อิ่มเลย เพราะมัวแต่ลุ้น ไม่มีเวลาแกะกุ้งใส่ปากตัวเอง ขาดทุนยับเลยแบบนี้

          วันนี้มีโอกาสที่คุณชายกัฟเพื่อนเดือนเกิดมาเยี่ยมเยือนโดยบังเอิญ คุณน้องสาวญี่ปุ่น
          เลยพามาหาถึงห้องสมุดเพราะอยู่เวรอยู่ แถมซื้อเบอร์เกอร์ร้าน Mikes มาให้ด้วย (น่ารักดีมั่ก)
          กินเบอร์เกอร์ยังไม่ทันอิ่ม เพราะยัยอ้วนสองคนบอกว่าไม่อิ่ม (แต่กัฟบอกว่าอิ่มแล้ว) 
          หลังเลิกเวรเลยต้องตระเวนหาของกินกันอีกรอบ คุณชายเธออยากดูบอลลิเวอร์พูลด้วย

          ครูปุ่นคนขับรถไม่รู้จะพาไปดูที่ไหน เราเองก็ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ เพราะปกติไม่ออกนอกบ้าน
          หลังตะวันตกดิน (ฟังดูเป็นคนดีจริงๆ) จะโทรถามน้องชายก็กะไร คุณชายแชทก็จะไปแต่เซนทรัล
          สรุปแล้วก็ต้องไปเซนทรัลแต่ไม่ใช่แอร์พอร์ท เป็นกาดสวนแก้วแทน และมานั่งที่ร้านกินเส้น
          คุณนายปุ่นได้เข้าไปถามเด็กในร้านแล้วว่าตอนทุ่มขอเปิดบอลได้ไหม เด็กพยักหน้ารับ

          คาดว่าเด็กในร้านคงชอบลิเวอร์พูลเช่นกัน ร้านนี้นานๆ มาที เพราะตอนนี้อายุคงเกินแล้ว
          หันไปมองรอบตัวมีแต่สาววัยรุ่น เพราะเด็กเสิร์ฟร้านนี้ ถ้าไม่ใช่ชายหนุ่มทรงผมไกค์ มอล์ฟ (ผวนเอง)
          ก็เป็นน้องทอมหน้าตาหล่อว่าเด็กวัยรุ่นผู้ชาย บรรยากาศแปลกดีเหมือนกัน กินอาหารแบบเลี่ยนๆ 
          เพราะฉันและน้องสาวชอบ นั่งเป็นเพื่อนกัฟดูบอลแถมเป็นคู่เป็ดแดงเตะกับซันเดอร์แลนด้วย

          จะมีอะไรน่าลุ้นไปกว่าการเชียร์อดีตกัปตันทีมแมนยู รอย คีน ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้จัดการทีม
          ซันเดอร์แลนด์ ซึ่งเป็นหนึ่งในฮีโร่ในวัยสาวของเหล่าสาวกแมนยูอย่างฉัน เพราะนักเตะในทีวีที่เหลือ
          ฉันไม่รู้จักซักกะคน อย่าว่าแต่ลิเวอร์พูลกับซันเดอร์แลนด์เลย แม้แต่ดูบอลแมนยู ณ ตอนนี้
          ก็ไม่รู้จักนักเตะในทีมเหมือนกัน นอกเสียจากพ่อกิ๊กส์กับลุงเฟอร์กี้เท่านั้น (นี่ฉันคงแก่ไปมากจริงๆ)
         

Read Full Post »

รถไฟฟ้า ขสมช.

         

          ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มีระบบขนส่งมวลชนที่เรียกว่า "ขสมช."
          หรือขนส่งมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่ไม่ใช่ "ขสมก." ในกรุงเทพมหานคร
          และความเร็วในการวิ่งของรถไฟฟ้านี้จะอยู่ที่ไม่เกินสี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง

          ขสมช. มีวัตถุประสงค์หลักคือการให้บริการนักศึกษาที่อยู่หอพักในมหาวิทยาลัย
          เพราะมีกฎห้ามนักศึกษาหอในใช้รถจักรยานยนต์หรือรถยนต์ แต่มันก็เป็นแค่ข้อห้าม
          เพราะทุกวันนี้ ก็มีรถจักรยานยนต์และรถยนต์จอดอยู่เต็มทุกหอพัก

          ยังดีที่นักศึกษารุ่นหลังๆ ไม่เจอสี่แยกวัดใจ เพราะเค้าทำไฟเขียวไฟแดงแล้ว
          แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อน ช่วงเวลาเร่งด่วนที่นักศึกษาต้องเปลี่ยนชั่วโมงเรียนเป็นจำนวนมาก
          รถมอเตอร์ไซค์ขวักไขว่และจะมาพบรักกันที่ "สี่แยกวัดใจ" ทำให้เกิดอุบัติเหตุเกือบทุกวัน

          นักศึกษาที่ใช้บริการรถไฟฟ้าคันเล็กๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเด็กปีหนึ่งเพราะถูกบังคับให้อยู่หอใน
          หรือเด็กรุ่นพี่ที่มีสิทธิ์อยู่หอในแต่ก็มีไม่มาก ส่วนแขกที่ไม่ได้รับเชิญแต่แอบเนียนขึ้นรถ
          ก็ได้แก่ นักศึกษาต่างชาติโซนอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง (นศ.ต่างชาติยุโรปจะปั่นจักรยาน)

          เจ๊บรรณฯ อย่างฉันและลูก รวมถึงน้องๆ เด็กสาธิต ที่นั่งรถไฟฟ้าเล่นกันเป็นงานอดิเรก
          แต่ผู้อิงอาศัยอย่างเราต้องเจียมเนื้อเจียมตัวพอสมควร เพราะเนื่องจากว่ารถไฟฟ้าคันเล็กๆ 
          จุผู้โดยสารได้แถวละสามคน (ห้ามนักศึกษานั่งข้างคนขับ) รวมๆ แล้วได้แค่สิบสองคน

          ถ้าชั่วโมงเร่งด่วนที่น้องๆ นักศึกษาเค้าเรียนกัน เราไม่ควรเสนอหน้าไปนั่งรถไฟฟ้า
          ต้องกะเวลาช่วงที่เค้าเข้าเรียนกันไปแล้ว แล้วเราก็ค่อยนั่งกันตามอัธยาศัย จะไปซื้อของหน้ามอ.
          หรือจะไปประตูศึกษาศาสตร์ซื้อขนมรถเข็นที่เรียงกันอยู่ หรือไมโลดิบเยื้องประตูเกษตรก็แล้วแต่

          ถือเป็นความสุขราคาถูก และหาได้ง่ายในรั้วสีม่วงแดนลูกช้างแห่งนี้เลยทีเดียว
          รถไฟฟ้าของมช. ได้พัฒนาหน้าตาขึ้นมาอีกเยอะ จากที่เห็นในรูปจะไม่มีแผงกั้นฟากทางขวา
          แต่ต่อมาทำคอกกั้นไว้เลย ทำให้บังแดดบังลมได้ดีขึ้น แต่บดบังทัศนยีภาพสองข้างทางพอควร

          ส่วนฟากซ้ายเป็นผ้าใบหมุนปรับลงได้ ใช้เวลาฝนตก เมื่อฤดูฝนมาเยือน
          การนั่งรถไฟฟ้าก็ไม่ค่อยได้รับลมโชยเท่าที่ควร แถมไม่ได้สบตากับคนข้างทางด้วย
          เดี๋ยวรอหน้าหนาว คาดว่ารถไฟฟ้าคงจะปรับรูปลักษณ์กันอีกเล็กน้อย

          เพื่อให้ลูกช้าง มช. ทั้งหลาย ได้สัมผัสบรรยากาศสายหมอกและดอกไม้ข้างทาง
          ฟังดูแล้วโรแมนติคพิลึก ที่จริงก็เป็นโฆษณาชวนเชื่อไปงั้นๆ แหละ แต่ก็อยากชวนคนที่มีโอกาส
          ลองมานั่งรถไฟฟ้ากัน อย่างน้อยก็ประหยัดน้ำมัน แถมช่วยลดมลพิษได้อีกด้วย

           
                 ขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.destinythai.com/

Read Full Post »

Rubik’ s Cube

           "ลูกบาศก์รูบิค" หรือ Rubik’s Cube เป็นสิ่งที่ลูกชายฉันเห่อเล่นเป็นพักๆ
           และพักนี้ ก็ไม่แตะไม่ต้องไม่จับอีกเลย เพราะหันไปเล่นเลโก้ตามเดิมแล้ว
           เพิ่งไปอ่านเจอบทความอันนึงจาก manager [รายละเอียดตางลิงค์]
           เลยรู้ว่ามีคนคิดค้นซูเปอร์คอมพิวเตอร์ค้นวิธีแก้เกมลูกบาศก์รูบิค
           ด้วยการบิดจำนวนครั้งน้อยที่สุด ซึ่งการบิดให้ได้จำนวนครั้งน้อยที่สุดนี้
           เค้าเรียกว่า "จำนวนแห่งเทพ" (God’s number) ถือเป็นจำนวนการบิดลูกบาศก์รูบิค
           ที่น้อยที่สุดให้คืนสู่สภาพเดิม โดยตามทฤษฎีแล้วจำนวนดังกล่าวจะอยู่ในช่วง 20 ต้นๆ

           หลังจากที่เคยเห็นคลิปวัยรุ่นอเมริกันปิดตาบิดรูบิคกันมาแล้ว และมีคลิปสอนการบิด
           โดยวัยรุ่นหน้าตี๋ๆ คนนึง ไม่รู้สัญชาติใด แต่เรียนในอเมริการเช่นกัน
           พวกเขาทำให้เราทึ่ง!!! ได้กับการบิดทั้งการปิดตา และขั้นตอนง่ายๆ ในการบิด
           ซึ่งคนปกติแบบเราๆ ทำเป็นวันๆ ยังคงบิดให้สีมันตรงกันทุกหน้าก็ยังคงทำไม่ได้
           การค้นค้นของแดนเนียล คันเกิล (Daniel Kunkle) และ ยีน คูเปอร์แมน (Gene Cooperman) 
           สองนักศึกษาคอมพิวเตอร์จากมหาวิทยาลัยนอร์ธอีสเทิร์น (Northeastern University)
           ในบอสตัน แมสซาซูเซ็ตส์ สหรัฐอเมริกา ได้ทำงานวิจัยโดยอาศัยซูเปอร์คอมพิวเตอร์
           ค้นวิธีแก้เกมลูกบาศก์รูบิค ด้วยการบิดจำนวนครั้งน้อยที่สุด ซึ่งการคิดค้นนี้ เป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก

           เช่นเดียวกับที่วัยรุ่นอเมริกันปิดตาบิดรูบิคนั่นแหละ ถือเป็นสิ่งที่น่าบันทึกไว้เป็นอย่างยิ่ง 
           เพราะ 1 ต้องเอาไว้ให้ลูกอ่านเมื่อลูกโตขึ้น (เกี่ยวกันมั้ยนี่) และ 2 สาวกรูบิคแบบเราๆ
           แม้ทำไม่ได้ แต่ก็ยินดีและชื่นชมกับผลงานดีๆ อยู่เสมอ คิดดูเหอะ ขนาดแค่ project 
           ของนักศึกษา ต่างประเทศเขายังทำได้น่าทึ่งขนาดนี้ ผิดกับประเทศสารขันธ์บางประเทศไหม??
           เพราะไม่ว่า project ปริญญาอะไร ก็จ้างทำเค้าให้หมด ไม่เห็นต้องคิดเองให้ประเทศชาติเจริญเลย

           

Read Full Post »

ร้านขายแก๊ส

 

          ที่บ้านไม่ใช่ร้านขายแก๊ส แต่ในรอบ 1 เดือน จะมีคนโทรผิดมาสั่งแก๊สเยอะมาก
          คนที่โทรมา ก็ช่างเลือกเวลาเสียนี่กะไร ตั้งแต่ตีสี่กว่า ไปจนถึงก่อนเวลาอาหารเช้า
          นัยว่ากำลังทำกับข้าวแล้วแก๊สคงหมด เลยต้องโทรมาสั่งแก๊สที่บ้านลุงหงวน!!!

          คุณสามีบอกว่า เรื่องโทรผิดมาสั่งแก๊ส มีมาตั้งแต่ปู่น้องแชทยังมีชีวิตอยู่
          เพราะสมัยนั้น ปู่จะนอนห้องข้างล่างใกล้โทรศัพท์ แล้วก็จะมีคนโทรมาสั่งแก๊สอยู่ประจำ
          และเจ้าของร้านแก๊สก็คือลุงหงวน แต่บ้านที่โทรมาสั่ง มันเป็นบ้านป้าศรี ไม่ใช้ลุงหงวน

          ไม่รู้ว่าลุงหงวนลงเบอร์บ้านผิด หรือว่าคนโทรกดผิดกันแน่ ตอนนี้ภาระหน้าที่รับสั่งแก๊ส
          จึงเป็นหน้าที่ของคนตื่นเช้าอย่างฉัน บางวันนั่งอ่านกระทู้เพลินๆ เขียน blog อย่างเมามัน
          หรือส่งเมล์หาอาจารย์อยู่ มาละ ร้านลุงหงวนแม่นก่อ ขอส่งแก๊สบ้านป้าคำซอย 2 เน้อ 

          บางวันก็ถามกลับไปเหมือนกันว่า บ้านลุงหงวนอยู่ไหน อยากจะไปบอกเค้าให้เปลี่ยนเบอร์
          แต่บางทีก็เห็นเป็นเรื่องสนุกเหมือนกัน เลยบอกกลับไปว่า เดี๋ยวจะไปส่งให้เน้อ รอกำๆ
          แต่ถ้าคนไหนมาแบบนอบน้อม ก็จะบอกเค้าไปว่า โทรผิดค่ะ บ่อใช้ร้านแก๊ส นี่บ้านสันทราย

          บางทีโทรมาเช้าๆ ก็จะรู้ละ ว่าต้องใช่คนที่โทรมาสั่งแก๊สแน่ๆ แต่จะไม่รับสายก็กะไรอยู่
          กลัวว่าอาจจะมีเรื่องด่วนจากญาติพี่น้องก็ได้ แต่พอลุกไปรับจริงๆ ก็ตามคาด
          ร้านแก๊สแม่นก่อ ขอสั่งแก๊สหน่อย วันไหนอารมณ์ดีก็ตอบกลับไปว่า ร้านพิซซ่าค่ะ

          ทำเอาปลายสายอึ้งไปเหมือนกัน ต้องรีบรุกต่อ จะรับหน้าอะไรดีค่ะ ซีฟู้ด ขอบชีสไหม
          รับขนมจีบ ซาลาเปาเพิ่มไหมค่ะ คนปลายทางคงประหลาดใจเหมือนกัน 
          คงคิดว่าบ้านลุงหงวนเปลี่ยนมาขายพิซซ่า หรือว่าเป็นร้านสะดวกซื้อตั้งแต่เมื่อไหร่!!!

          

Read Full Post »