คนในเครื่องแบบ

          ที่จริงกะว่าจะแอบเมาท์น้องบรรณารักษ์ เจ๊ไอติม ที่เธอมีสามีเป็นคนในเครื่องแบบ
          คือคุณตำรวจ ที่ต้องเรียกว่าคุณตำรวจ เพราะชอบจำยศเค้าผิด ว่าเค้ายศอะไรแล้ว
          เลยป้องกันสมองบกพร่องด้วยสรรพนาม "คุณตำรวจ" แทน แต่ก็ไม่รู้จะเมาท์อะไรดี
          เพราะช่วงนี้เธอกำลังแนะนำให้เรารู้จักมักจี่กับคนแวดวงตำรวจอยู่
          หวังว่าอิฉันคงไม่ถึงกับต้องหัดตีกอล์ฟเพื่อเอาใจนายแบบที่สามีคุณนายติมทำนะ

          วันนี้ที่สำนักหอสมุดมีต้อนรับนักศึกษาวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร (วปอ.)
          มีแต่คนในเรื่องแบบยศตั้งแต่พลเอก. ไล่ลงมาถึงผู้หมวดที่ตามอารักขา
          แต่รู้จักอยู่คนเดียวคือ ท่านพลเอกพลางกูร กล้าหาญ คนอื่นๆ ใครเป็นใครไม่รู้
          มาดูงานอะไรป่านนี้ ยุคทหารครองเมืองแท้ๆ แถมจะไปพืชสวนโลกอีก
          ต้องลำบากเค้าเปิดรอบพิเศษให้ คงกะจะไปเก็บดอกไม้เหี่ยวๆ ไปฝากเมียที่บ้านแน่ๆ

          สาวๆ บรรณารักษ์แอบลุ้นกันตัวโก่ง เผื่อจะมีนายร้อยหล่อๆ โผล่มาซักคนสองคน

          ทำเอาแห้วกินเป็นแถว แถมยังโดนผู้พันหนุ่มอ้วนที่พยายามบอกว่าตัวเองโสดสนิท

          แจกขนมจีบ กะนัดนอกรอบกับสาวๆ บันน่ารักไปออกเดทกินอาหารเย็นกันอีก

          แต่ไม่มีสาวๆ คนไหนรับเลยว่าตัวเองโสด สงสัยไม่อยากเป็นคุณนายตำรวจนักเรียนนอก
          ยังไงก็ไม่ใช่สเป็คแฮะ คนในเครื่องแบบเนี่ย ไม่เหมือนคุณนายไอติมเธอบอกว่า
          หนูชอบคนในเครื่องแบบ แค่เด็กส่งพิซซ่าอยู่ในเครื่องแบบ หนูก็ชอบละ อิอิ

Read Full Post »

อย่าให้ใครมาบอกว่า…เราทำอะไรไม่ได้

         

          The Pursuit of Happyness ชื่อภาษาไทยว่าอะไรไม่รู้ แปลไม่เป็น
          และก็ไม่อาจหาญขนาดว่าจะวิจารณ์หนังเรื่องไหนที่ได้ดู เพราะแค่ Sub Eng ที่เขาใส่มาให้
          ยังแปลไม่ค่อยออกเลยด้วยซ้ำ แต่หนังมันซึ้ง เลยอยากเขียนเอาไว้ให้พ่อและลูกที่บ้านอ่านกันในวันหน้า

          หนังที่สร้างมาจากชีวิตจริงของ "คริส การ์ดเนอร์" (หวังว่าคงเขียนถูกนะ) เซลล์แมนตกยาก
          ตอนนี้เป็นมหาเศรษฐีแล้ว มันก็เหมือนกับชีวิตผู้ชายทั่วๆ ไป ที่มีเมียและลูกเป็นภาระที่ต้องดูแล
          แต่ในเรื่องเขาโชคร้ายที่เมียขอหย่า ทิ้งลูกชายไว้ให้เขาเลี้ยง ที่จริงมีอีกเรื่องคล้ายๆ กัน

          แต่จำชื่อไม่ได้ ที่กิ๊กสุวัจนี เป็นเมียไก่สมพล แต่ยังไม่ได้ดูเรื่องนี้ ซึ่งเมียจะตรงข้ามกัน
          แต่สามีเป็นเซลล์เหมือนกัน เมื่อเขาถูกไล่ออกจากอาร์พาร์ทเม้นต์เพราะค้างค่าเช่า
          แต่โลกก็ยังไม่โหดร้ายเกินไป เพราะเขามีลูกชายที่น่ารักอยู่เคียงข้างคอยเป็นกำลังใจให้เขา

          (อันนี้น้ำตาจะไหล) เพราะอินอยากให้พ่ออั๋น พ่อเอกได้ดู จะได้มีกำลังใจในการทำงานมากๆๆๆๆๆ
          ที่สำคัญคริสเป็นคนที่ขยัน บากบั่น อดทน และสุดท้ายเขาก็มีพร้อมทุกอย่าง
          ช่างเป็นตัวอย่างของพ่อที่ดี และหัวหน้าครอบครัวที่น่าเอาอย่างมากๆ

Read Full Post »

โฆษณาของ ป.ต.ท.

         

          ได้เห็นโฆษณาของ ป.ต.ท. เกี่ยวกับการไปทำงานเพื่อเสาะหาพลังงาน
          ที่รัฐสุลต่านโอมาน ของคุณพ่อคนนึง พ่อเอกบอกว่า เหมือนพ่ออั๋นเลย!!!
          แต่พ่ออั๋นไม่ได้ไปขุดหาน้ำมัน พ่ออั๋นแค่ไปทำงานให้ Nokia เพื่อให้มัน
          Connection กันได้ทั่วโลก

          ครั้งแรกๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจดู แต่ถ้าดูข่าวช่องสามทุกวัน ก็จะเห็นมันทุกวัน
          ไม่ว่าตอนเช้าหรือตอนเย็น เวลาเราดูข่าว จะได้เห็นโฆษณานี้
          พ่อบอกให้แม่กับแชทดูไว้ แชทคงดูแล้วเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง
          ได้แต่ถามว่า ทำไมพ่อของน้องเค้ายังไม่กลับบ้าน เพราะมันอยู่ไกลใช่ไหม??

          พ่ออั๋นไม่ได้ไปขุดเจาะน้ำมัน และไม่ต้องไปนอนกลางทะเลทรายแบบในโฆษณา
          แต่ประเทศที่พ่ออั๋นไปแต่ละที่ ชีวิตความเป็นอยู่ก็ไม่แตกต่างกันมากนักกับในโฆษณาที่เห็น
          ทั้งอินเดีย ปากีสถาน อิหร่าน และประเทศอื่น ๆ แถวตะวันออกกลาง
          เวลามีเหตุการณ์อะไรน่าอกสั่นขวัญหายในประเทศเหล่านั้น พวกเราก็อดหวั่นใจไม่ได้

          เห็นแล้วก็นึกถึงพี่เอิร์ธ เวลาตระเวนแข่งเทควันโด้แล้วได้รับเหรียญ พ่ออั๋นก็ไม่ได้อยู่ชื่นชม
          นอกจากได้ดูจากวิดีโอทีหลัง เป็นภาระของแม่ตี้ล้วนๆ ในการเลี้ยงดูเอาใจใส่
          ในโฆษณาเด็กผู้หญิงบอกว่า พ่อค่ะ เมื่อไหร่จะกลับบ้านเราค่ะ 
          เหมือนตอนแรกๆ ที่พ่ออั๋นไป พี่เอิร์ธนับวันรอ และถามว่าเมื่อไหร่พ่อจะกลับมา

          ถ้าเป็นแชทที่นับวันไม่เป็น จะต้องถามว่าพ่อจะกลับมาตอนไหน เอาหิมะมาฝากหรือเปล่า
          ประมาณนั้นเลย ตอนนี้พี่เอิร์ธโตพอและดูแลตัวเองได้บ้างแล้ว และเริ่มชินกับการที่พ่ออั๋นไปนานๆ
          แต่ระยะเวลา 3 เดือนหรือ 6 เดือนในการไปประเทศตะวันออกกลาง บางครั้งก็ดูยาวนานเหมือนกัน
          ในความรู้สึกของแม่ตี้และพี่เอิร์ธ แต่เพื่อแลกกับอนาคตและความสุขสบายของทุกคนที่บ้าน

          มันก็ต้องเลือกที่จะไป สำหรับพ่อเอก พ่อบอกอยู่เสมอว่า พ่อหาเงินได้ไม่มาก
          แต่ก็ทำให้ชีวิตครอบครัวมีความสุขได้อยู่ และทุกวันนี้ แม้พ่อจะมีวิธีหาเงินได้มากขึ้น
          แต่พ่อก็มีเวลานอนที่น้อยลง เพราะฝรั่งต่างชาติกำหนดว่าพ่อต้องทำงานตอนกลางคืนอีก 4 ชม.
          เพื่อแลกกับอัตราเงินเหรียญ ที่จะได้รับในแต่ละเดือน แต่เพื่อความสบายของวันข้างหน้า

          พ่อบอกว่า เวลานอนยังมีอีกเยอะ ที่สำคัญถ้าพ่อขยันๆ พ่อก็จะได้จักรยานราคาเป็นแสน
          เป็นรางวัลให้ตัวเอง และแม่หวังว่า จักรยานของพ่อ มันคงจะบินได้
          เพราะถ้าใครที่บ้าซื้อจักรยานราคาแบบนั้นมาขี่ เขาคงคิดว่าตัวเองกำลังบินได้!!!

Read Full Post »

โลกของเธอ…โลกของฉัน…โลกของกันและกันจะมีไหม???

          เป็นประโยคที่เท่ห์มาก เลยขอยืมเฮียมาใช้
          ไม่รู้ว่า สิ่งที่เฮียมิ้วถาม เป็นโลกของใครกันบ้าง
          แต่ในห้วงยามนี้ เราคงไม่ใช่ตัวละครในโลกของเฮียแน่ๆ ว่าไหม???
          เอาเป็นว่า ไม่ว่าโลกใบไหนๆ โลกของใครๆ
          ขอให้จงมีชีวิตที่อยู่บนโลกใบนี้ อย่างมีความสุขนะคะ 
          …………………………………………………

         โลกของเธอ ยังคงเป็นโลกของฉัน
         เป็นโลกของความฝัน เป็นความงดงามในหัวใจ
         โลกของเธอ โลกของฉัน โลกของกันและกันจะมีไหม
         ฉันคงตอบให้เธอไม่ได้ เพราะเหตุผลอะไรคงรู้ดี

         โลกของเธอ โลกของฉัน
         มีกันและกันแค่ความรู้สึกห่วงใยที่มี
         โลกแห่งความเป็นจริงในวันนี้
         คือสิ่งที่ต้องยอมรับมัน

         โลกของฉัน โลกของเธอ
         อยากให้มีกันเสมอแม้ในฝัน
         เพราะความเป็นจริงมันต่างกัน
         โลกที่ฝันกับโลกของความเป็นจริง

 

Read Full Post »

วันรวมญาติ (งานปอยหลวง)

         

        วันอาทิตย์วันตรุษจีนของคนจีน แต่คนเมืองแท้ๆ แบบเราๆ ถือเอาเป็นวันรวมญาติ 
        เพราะที่บ้านลำพูนมีงานปอยหลวง งานปอยหลวงแปลว่างานเฉลิมฉลองอะไรซักอย่าง
        ที่วัดได้สร้างขึ้น เหมือนถ้าเป็นคนธรรมดาก็คืองานขึ้นบ้านใหม่แต่พระจะขึ้นบ้านใหม่ให้ตัวเอง
        ก็ดูกะไรอยู่ เลยมีงานปอยหลวง ขึ้นบ้านใหม่ของพระที่วัด และมีชาวบ้านร้านรวง
        ที่เป็นเจ้าศรัทธาวัดนั้น แห่ครัวตานไปถวายพระ โดยในครัวทานหรือครัวตานประกอบไปด้วย
        ข้าวของเครื่องใช้เครื่องไทยทาน ข้าวสารอาหารแห้ง และห้อยแบงค์เต็มครัวตาน
        นัยว่าอุทิศส่วนกุศลไปยังญาติพี่น้องผู้ล่วงลับไปด้วย

        งานปอยหลวงบ้านลำพูนปีนี้ ขาดแต่น้าโปแลนด์เพราะติดสอบและต้องดูแลพ่อ
        เพราะไม่ค่อยสบาย ฟังดูเป็นชวนป๋วยมากเพราะจริงๆ งานรื่นเริง
        และเมาได้หัวราน้ำแบบไม่โดนประนามแบบนี้ น้าโปแลนด์ไม่เคยพลาด
        น้าโภชน์เลยเหงาๆ จ๋อยๆไปเพราะไม่มีใครดวนเหล้าด้วย สมาชิกบ้านเชียงใหม่ไปถึงล่าช้า
        กว่าคนอื่นๆ เพราะย่าศรีต้องไปงานแต่งงานลูกหลานคนจีนที่ถือฤกษ์วันดีแต่งงานวันนี้
        เราไปถึงคนทักทายกันเกรียวกราว เพราะว่ามาสาย (แต่เร็วกว่าน้าปุ่นเพราะเธอติดสอน)
        เค้ากินกันจนอิ่มหนำแล้ว

        แถมแชทยังเล่นตัวไม่ยอมลงรถ เพราะอยากให้ตาพลมาง้อ อุ้มลงจากรถแทน
        ตาโป้งเมาจนหลับไปข้ามวันข้ามคืนแล้ว น้าเกม น้ากาย ดีใจกันใหญ่ที่น้องแชทมา
        จะได้เล่นด้วยกันนาน ๆ ยายเอื้องบอกว่า เมื่อวานแขกมาที่บ้านเยอะมาก
        รับแขกกันไม่หวาดไม่ไหวแต่ยังเหน็บแม่น้องเหมือนเดิมว่า ยัยพะโล้ลูกโตแล้วยังอ้วนอยู่
        สู้ยายอ่อนก็ไม่ได้ แต่งตัวสวยเด้งเป็นเจ้าจากเชียงแสนเชียว ซึ่งมันก็จริงแฮะ
        แม่ใส่เสื้อแดงอ้วนมาเชียว พอลงรถคนถามหาซองอั่งเปากันเป็นแถว ยังกะตัวเองเป็นสะไภ้คนจีน
        หารู้ไม่ไม่ค่อยเงินมีแต่หนี้ทั้งนั้น ยายอ่อนแต่งตัวได้วัยรุ่นมาก ทำเอาแม่เริ่มอายเหมือนกัน
        เพราะแต่งแบบที่แม่อยากแต่งแต่ไม่คิดจะซื้อ กางเกงสี่ส่วนรัดรูปใส่เสื้อตัวยาวคลุมไว้
        ถอดแบบเทรนเกาหลีมาเชียวจะว่าไปก็ลืมขอยืมไว้ จะได้ใส่ซักครั้งแบบไม่ต้องเปลืองตังค์ซื้อ

        เรื่องแต่งตัวเชยวันนี้แม่เลยต้องรับไปเต็มๆ เลยชดเชยด้วยการเอาเสื้อโปโลที่มีโลโก้พืชสวน
        ที่ไปเหมา blue corner มา แจกให้หลายๆ คน บางคนใส่ได้และชอบ บางคนใส่ไม่ได้
        สีไม่ชอบต้องแลกกันจ้าละหวั่น แต่ก็แพ้เสื้อยายเพ็ญเอามาแจกอีกแล้ว ของเราตัวละร้อยกว่าบาท
        ยายเพ็ญหอบเสื้อมาจากโรงงานที่แปดริ้ว ตัวละเป็นพัน งานนี้ข่มกันเห็นๆ อีกละ
        งัดด้วยกลยุทธ์สุดท้าย ใกล้เวลาไปวัด สาวๆ และยายๆ งัดเครื่องประดับกันออกมาใส่อีกแล้ว
        ตามประสาชาวบ้านจะไปวัดต้องใส่ทอง จะได้ไม่น้อยหน้าชาวบ้านกัน อ่านะ โดนถามอีกแล้ว 
        ทองไปไหนหมด?? แหวนเพชรมีไหนทำไมไม่ใส่มา โอ้แม่เจ้า ทำไมป้า ย่า ยายทั้งหลาย
        ต้องมาเล็ง มารุมกับเนื้อตัวของแม่นักหนา สุดท้ายไม่มีอะไรอวดเค้าซักอย่าง
        จนยายเพ็ญต้องไปหาแหวนมาให้ใส่ แถมใส่ไม่ได้อีกเพราะนิ้วอ้วนเลยบอกว่า ไหนๆ ก็ใส่ไม่ได้แล้ว
        ขอแงะเพชรไปขายนะ มีคนแซวว่าถ้าไม่กลัวย่ามาเอาคืนก็เอาไปขายเลย

        วันอาทิตย์ตาหนานเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวแบบบริการตนเอง แต่แม่เองจำวิธีการลวกก๋วยเตี๋ยวไม่ได้
        โดนยายน้อยติวไปหลายยก เพราะว่าทำเป็นลืมความทรงจำวัยเด็กของตัวเอง พูดง่ายๆ คือ
        ยายน้อยจะบอกว่า ยัยวัวลืมตีน!!! ตอนเด็กๆ แม่ก็ช่วยยายน้อยขายก๋วยเตี๋ยว และเรื่องลวกเส้น
        ลวกผัก ถือเป็นเรื่องที่ถนัดมาก แต่พอมาทำอีกทีรู้สึกแก้ๆ กังๆ ยังไงชอบกล
        ตอนทำเกาเหลาให้พ่อเอกกิน พ่อชมว่าอร่อยดี ที่จริงมันคงอร่อยที่น้ำซุปที่ตาหนานทำไว้
        แม่แค่เอามารวมๆ ปรุงๆ ให้มันกินได้แค่นั้นเอง ตอนค่ำหลังจากที่แห่ครัวตานไปที่วัดและรับพรแล้ว
        เรารีบกลับเชียงใหม่ กะว่าจะไปกินข้าวที่ร้านอาหารกัน แต่ด้วยความอิ่มมาก ทั้งอิ่มอก อิ่มใจ
        เลยคิดว่า กลับไปกินข้าวที่บ้านดีกว่า กับข้าวอะไรก็อร่อยได้ทั้งนั้น เพราะเป็นวันที่ได้อยู่
        พร้อมหน้าพร้อมตากัน อย่างที่เคยบอกไว้ เวลาของความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ
        และเราก็จดจำมันไว้ในหัวใจทุกๆ ครั้ง

Read Full Post »

เคารพเมีย รักลูก ชีวิตไม่มีตกต่ำ

          คนเราครอบครัวสำคัญที่สุด เป็นทั้งกำลังใจ เป็นที่ยึดเหนี่ยวให้เรามุ่งมั่นไม่ท้อถอย 
          เป็นสิ่งเหนี่ยวรั้งเวลาเราจะทำอะไรที่ไม่เหมาะสม หรือเสี่ยง เป็นความหวัง
          และกระตุ้นจิตใจเวลาที่เราเบื่อๆ หรือสับสน และครอบครัวคือที่พักใจ เติมพลังชีวิต 
          และผลักดันให้เราไปข้างหน้า ผมเชื่อเสมอว่าคนเรา จะประสพความสำเร็จในชีวิตได้ 
          ต้องมีครอบครัวทีดีก่อน โดยธรรมชาติผู้หญิงจะมีความผูกพันกับครอบครัว
          เพราะธรรมชาติของความเป็นแม่ ทำให้รู้สึกต้องรับผิดชอบต่อลูกๆ
          จึงเป็นสาเหตุให้ปัญหาครอบครัวส่วนใหญ่ (ไม่ใช่ทั้งหมด แต่ส่วนใหญ่)
     
          เริ่มจากผู้ชาย คนเราถ้าครอบครัวแตกสลายซะแล้ว หลักยึดก็จะหายไป
          ผมเห็นมาเยอะแล้ว ตกต่ำทุกคน หลงทาง ออกทะเล และล้มเหลวในที่สุด
          บางครอบครัวร่วมต่อสู้กันมา สร้างครอบครัว สร้างฐานะ พอร่ำรวยมีเงิน
          ผู้ชายก็เริ่มหลงระเริง มีปัญหาเรื่องผู้หญิง และทิ้งคู่ชีวิตไป
          ดาราชายหลายคนโชคดีได้แต่งงานกับภรรยาที่ดี แต่ตัวเองยังหลงระเริงในโลกีย์
          ยังรักสนุกติดเพื่อน ไม่รับผิดชอบครอบครัว สุดท้ายภรรยาก็ต้องแยกทางอย่างน่าเสียดาย

          จะเห็นว่าส่วนใหญ่พอแยกกันแล้ว ผู้ชายก็ตกต่ำลงเรื่อยๆ เพราะไม่มีใครคอยเหนี่ยวรั้งแล้ว
          คนเราถ้ายังมีครอบครัวที่ดี รักกันเหนียวแน่น ชีวิตจะผิดพลาดตกต่ำอย่างไร
          ก็จะกลับมาตั้งหลักได้ใหม่ และลุกขึ้นได้ใหม่แน่นอน
          สำหรับผมถือหลักเสมอว่า "เคารพเมีย รักลูก ชีวิตไม่มีตกต่ำ"

          —-ข้อความจากคุณ pop เจอในกระทู้ไหนซักแห่ง คุณสามีส่งมาให้—-

Read Full Post »

วิทยากรมือใหม่

          ตอนเช้าของวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักของใครๆ แต่เป็นวันวุ่นวายของบ้านเรา
          เพราะแชทเกิดอาการผื่นแดงขึ้นเต็มตัว เต็มหน้าไปหมดเลย ไม่รู้ว่าเกิดแพ้อะไรขึ้นมา
          เมื่อวานตอนเห็นผื่นอยู่บนหน้า แม่นึกว่าเพราแชทร้อน แชทรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ไปโรงเรียนวันนี้
          เพราะเตรียมเด็ดดอกกุหลาบของย่าไปแจกคุณครูที่โรงเรียน แถมบอกว่าตอนกลับจากโรงพยาบาล
          ให้แม่แวะซื้อ และแวะเอาไปให้คุณครูด้วย ดีที่ขากลับแชทเรื่องซื้อกุหลาบไปซะก่อน
          แม่เลยไม่ต้องเสียเงิน

          ป้าๆ ที่ทำงานแม่ใจหายกันพอสมควร กลัวแม่ลางานวันนี้ เพราะตอนบ่าย
          รับปากรองผู้อำนวยการ สำนักฯ ว่าจะเป็นวิทยากรเพื่อเติมเต็มความรู้เกี่ยวกับการบริการเชิงรุก
          แล้วป้าวัลลภา กับป้าชมภูนุช วิทยากรร่วมก็ต้องการไฟล์เพื่อไปเตรียมความพร้อมก่อน
          จริงๆ แล้วแม่ไม่ค่อยพร้อมซักอย่าง ทั้งกายและใจ เพราะมัวแต่แก้วิทยานิพนธ์ให้ลูกค้าอยู่
          แล้วก็ไม่เคยถนัดพูดอะไรต่อหน้าประชาชีเยอะๆ

          แต่วันนี้มีบรรณารักษ์ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่มาฟังกันอย่างคับคั่ง หกสิบกว่าคน
          เห็นคนมาเยอะก็สั่นเหมือนกัน แถมพี่ๆ ห้องโสต บอกให้ใช้ไมค์ไวเลส แบบที่หนีบกับเสื้อ
          ถ้าฟังดีๆ คงได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงเอาการอยู่ พี่ๆ แซวหลายคนว่า มือเย็นหรือเปล่า
          เพราะทุกทีถ้าต้องเป็นคนพรีเซนอะไรหน้าห้อง มือจะต้องเย็นและเสียงสั่น
          วันนี้เลยมีคนรู้ทันมาทักกันว่ามือเย็นหลายคน การพูดคุยผ่านไปได้ด้วยดี
          แถมชักติดใจ เพราะหยอดมุขไปเยอะ สาระไม่ค่อยมีเท่าไหร่

          แม้แต่คนที่ไม่ค่อยจะยิ้ม หรือไม่ค่อยชอบหน้า เค้าก็ยังยิ้มตอนเราพูดหรือเล่าอะไรให้ฟัง
          แบบนี้สิ Open mind ของจริง แบบวิถี KM ของแท้ เปิดใจรับฟังกันและกัน
          พูดคุยแลกเปลี่ยนสิ่งดีๆ ให้แก่กัน (พูดไปซักจะเหมือนในโฆษณา) ตอนท้ายได้รับใบประกาศ
          ไปติดข้างฝาด้วย วันหยุดนี้ต้องเอาอวดตาพล กับยายอ่อนซะหน่อย แถมไปขอรูปพี่งานโสต
          ตอนที่ได้รับรางวัลตอนปีใหม่ กับรูปวันนี้ จะอัดไว้ให้ตาพล เผื่อจะเอาไปติดข้างฝาที่บ้านนอกด้วย

          อะไรก็ผ่านไปด้วยดีหมด เสียอย่างเดียวตอนเป็นวิทยากร ไม่สามารถกินขนมที่เค้าเอามาเลี้ยงได้
          เล่นเอาน้องๆ สาวๆ บันน่ารักหลายคน กินขนมอวดวิทยากรต่อหน้าต่อตา กะให้เราอิจฉาเล่นซะสิ 
          วันศุกร์นี้มีอบรม Mind map จะกินเป็นสองเท่าเลย ชดเชยวันนี้ที่อดและมีคนกินอวด 
          แล้วพวกเธอจะกินไม่ทันแน่ๆ : P

Read Full Post »

PRC Party

         

          เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาพ่อเอกมีนัดกินข้าวกับเพื่อนฝูง ศิษย์เก่า PRC เนื่องจากว่า
          ลุงฤทธิ์ (หรือ Mr.Rick ที่ฝรั่งเรียก) เพิ่งกลับมาจากอเมริกาเพื่อมาต่อวีซ่า
          และจะกลับไปหลังตรุษจีน เพื่อนๆ ของพ่อ ประกอบด้วย ลุงหงอก ลุงเอก ลุงดวง ลุงเจื้อ
          ลุงฤทธิ์ ลุงโจ้ และนายบอม น้องชายลุงเอก (ตามมาเป็นเด็กชงเหล้า)

          ขออภัยที่ไม่สามารถเอ่ยชื่อเล่นจริงๆ ของพวกเขาได้ เนื่องจากว่า ไม่มีใครจำชื่อเล่นของกันและกันได้
          จำได้แต่ฉายาและก็เรียกกันแบบนี้มาตลอด พ่อน้องแชทเลยมีชื่อเรียกกว่า ฮิบโป มาจนถึงทุกวันนี้
          ขาดซะแต่ ลุงโตโต้ คู่ซี้ของพ่อฮิบโปที่ไม่มา ลุงไฝก็อยู่ลำพูน ไม่มาเช่นกัน ลุงโจ้มาช้า
          เพราะต้องรอให้ลูกสองคน คือน้องโจกับน้องเจนอนหลับก่อน เพราะแม่น้องๆ ไปเข้าเวรที่โรงงานเลย์

          สิ่งแรกที่ทุกคนทักทายเมื่อเจอกันคือ ใครลงพุงมากที่สุด ลำดับแรกน่าจะเป็น ดร. ดวง
          อ้วนจนน้ำหนักเกือบร้อย รองลงมาคือลุงฤทธิ์ ตามด้วยพ่อฮิปโป ส่วนคนอื่นๆ ก็อ้วนขึ้นหมด
          ยกเว้นลุงหงอก ที่ผอมลง แต่ความหล่อยังเท่าเดิม ที่ได้ฉายาลุงหงอก เพราะสมัยเรียนมัธยม
          ลุงหงอกมีผมหงอก ก่อนเพื่อนคนอื่นๆ แต่ปัจจุบัน ลุงหงอกผมไม่หงอกแล้ว เพราะเป็นหนุ่มหล่อไฮโซ

          แต่พ่อฮิบโปมีผมหงอกแซงหน้าลุงไปแล้ว แม้อายุจะล่วงเลยเลขสามกันแล้ว แต่พอหนุ่มๆ เค้าเจอกัน
          สรรพนามสมัยพ่อขุนราม ก็ยังถูกขุดมาใช้กันอยู่ แม้แต่ ดร. ดวง ดร. เอก เป็นถึงครูบาจารย์
          แต่คำพูดยังพ่วง เอี้ย สัตว์สารพัดชนิดตามมาอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะเหล้าเข้าปากกันถ้วนหน้าแล้ว
          งานนี้ไม่มีใครอายใคร แถมลุงเอก ยังสูบบุหรี่ต่อหน้าแชท ทำเอาแชทโวยบอกว่า ไม่ดีๆ

          พอลุงถามว่าไม่ดียังไง แชทบอกว่ามันทำลายเม็ดเลือดขาว เล่นเอาลุงแกอึ้ง!!
          เพราะแชทดูจากการ์ตูนนิทานชีวิตมา การรวมตัวในวันที่ฝนไม่ตก แต่น้ำหูน้ำตาแทบไหล
          เพราะแต่ละคนยิงมุขใส่กันสุดฤทธิ์ มีข่าวดีของลุงดวงว่าจะบวชก่อนเบียด
          แต่ลุงเอกแจ้งที่ในประชุมให้ทราบว่า ตัวเองได้หย่าแล้ว หลังจากที่ลูกชายอายุเพิ่งได้สามขวบ

          สรุปง่ายๆ แบบที่ลุงเอกบอกไว้ เราคงไม่ได้รักกัน อือมนะ ดูเหตุผลของพ่อแม่ ไม่ได้รักกัน
          แต่ดันมีลูกได้สามขวบแล้ว ส่วนลุงฤทธิ์ กลับมาคราวนี้ หวังจะมาขอสาวที่หมั่นโทรหามาแรมปี
          แต่ไม่กล้าแม้แต่จะไปหาเค้าที่บ้าน ทำเอาเพื่อนๆ เซ็งกันเป็นทิวแถว ลุ้นยังไงก็ไม่ยอม
          ลุงเจื้ออาศัยใช้วิชาชีพทนายไปเจรจาความกับสาวเจ้าไว้ก่อนหน้านี้แล้ว สาวเจ้าคงมีใจบ้าง

          แต่ลุงฤทธิ์ดันปอดซะงั้น กองเชียร์ที่เตรียมฉิ่ง ฉาบ กรับ โหม่ง กันไว้เรียบร้อย กะจะยกขบวนแห่
          ไปบ้านสาวเจ้าแล้วเชียว ลุงฤทธิ์บอกว่า ขอเวลาอีกปีหนึ่งค่อยว่ากันใหม่ 
          สงสัยไม่อยากมาอยู่เมืองไทยแหงๆ เพื่อนๆ เลยได้ที แซวว่าลุงแก แอบมีเมียฝรั่งอยู่อเมริกา 
          สามทุ่มกว่าได้เวลาร่ำลากัน เพราะลุงทั้งหลายจะไปดูบอลกันต่อ ส่วนพ่อบ้านอย่างพ่อฮิบโป

          ก็ต้องพาลูกเมียกลับบ้าน และพ่อโจโจ้ พ่อโจเจ ก็กลับไปดูลูกที่บ้านเช่นกัน ปล่อยให้หนุ่มๆ
          เค้าไปปาร์ตี้กันต่อ อาหารการกินที่ร้านก็อร่อยใช้ได้ แถมถูกจนลุงฤทธิ์ควักตังค์จ่ายแทบไม่เป็น
          เพราะนึกว่าจะหมดซักสามพัน แต่ดันกินกันไปแค่พันกว่า แถมลุงหงอกเจ้าบุญทุ่ม
          ยังแนะว่าให้จัดปาร์ตี้รวมรุ่น เพื่อให้ลุงฤทธิ์ได้มีโอกาสพาสาวมา โดยอาสาจะออกเงินค่าจัดทั้งหมด

          พวกคนอ้วนทั้งหลายก็เฮกันใหญ่ มีแต่ลุงฤทธิ์ที่ทำหน้าละห้อย ไม่กล้าอีกตามเคย
          พ่อกับแม่สรุปกันว่า วันเสาร์หน้าจะพาย่า ตาพล และยายอ่อนมากินร้านนี้บ้าง เพราะบรรยากาศดี
          แม้คนจะเยอะไปหน่อย ที่สำคัญอาหารถูกมาก กินกันจนอิ่ม ไม่กระเทือนเงินในกระเป๋าเลย
          (เพราะเราไมได้จ่ายเอง อิอิ)

Read Full Post »

แชทกับป้าน้อย

           

        ในวันที่แชทได้อีเมล์อันใหม่ (เพราะอันเก่าพ่อจำ Password ไม่ได้)
        สิ่งแรกที่แชทอยากทำคือ "การคุยกันผ่านคอมพิวเตอร์" ซึ่งก็คือ การแชท
        ที่ไม่ใช่แชท กฤตนนท์ แต่เป็น แชทกระจาย โดยมีแม่เป็นพี่เลี้ยง มีป้าน้อยเป็นคนร่วมสนทนา

        ชะอม says:

ว่างก่อ add poohandchat@hotmail.com กำ
        ชะอม says:ลูกชั้นกำลังจะเล่น
        P.J. says:เหรอ
        P.J. says:ลูกเธอแชทได้เหรอ
        P.J. says:ฉัน add ไปแล้วหนา
        P.J. says:เล่นคนละเครื่องกับลูกหรือเปล่าจ้ะ
        ชะอม says:แม่นแล้ว
        ชะอม says:พิมพ์จ้า ได้แค่ จา นะ 555
        ชะอม says:พยายามเข้าใจเอาละกัน
        P.J. says:ก็โอน่ะ
        P.J. says:ได้เลย ถนัดอยู่แล้วเรื่องคุยกับเด็กหัดพูดน่ะ
        ชะอม says:ขออภัยนะ ถ้าลูกชั้นไม่พูดครับ เพราะพิมพ์ไม่ทัน 555
        P.J. says:ไม่เป็นไรจ้ะ
        P.J. says:เก่งนะนั่น อายุแค่นี้พิมพ์ได้น่ะ
        ชะอม says:ฉันบอกหนะ ว่ามีตัวอะไรบ้าง
        ชะอม says:แล้วก่อหาเอาเอง
        ชะอม says:แชทจะตอบว่า ไม่มีแฟนครับ น้าโภชน์มีแฟนคนเดียวครับ จะทำไงนั่น ตอบไม่ได้
        P.J. says:555
        P.J. says:บอกแชทว่า พยายามเข้าลูก
        ชะอม says:กำลังสนุกกับการใส่ emotion อะ
        ชะอม says:ถ้าอยากให้แชทรู้เรื่อง ต้องพิมพ์ว่า pooh นะ
        P.J. says:อ๋อ
        P.J. says:โห หลานชั้น hi so
        ชะอม says:เครื่องแชทเล่น wink ไม่ได้อะ
        P.J. says:อ้าว … o.k. emotion อย่างเดียว
        P.J. says:ได้เลย
        P.J. says:ตัวการ์ตูนแบบไหนเหรอ
        P.J. says:แบบนี้น่ะเหรอ
        ชะอม says:แบบที่หัวเราะตะกี้หนะ
        ชะอม says:แม่นละ
        P.J. says:ส่วนใหญ่ก็เอามาจากพวกเธอแหละ
        ชะอม says:ของฉันที่บ้านไม่มีไง
        P.J. says:เดี๋ยวจะส่งให้ เอาเป็นว่า อันไหนที่ไม่มีก็ copy เอาไปก็แล้วกัน
        ชะอม says:แชทพิมพ์สี่ไปละ อันนี้ คิดเองได้ (ตอนน้อยถามว่าอายุเท่าไหร่)
        P.J. says:เอาแล้วเพื่อน ฉันกับลูกเธอ คุยกันเมามันมาก ๆ
        P.J. says:แชท 4 ขวบเองเหรอ
        P.J. says:เก่งมากเลยนะนี่
        ชะอม says:chat4 เข้าใจเอาเองเน้อ 555
        P.J. says:don’t worry I do understand what he try to say.
        P.J. says:เค้าอ่านเองได้หรือเปล่า
        ชะอม says:อ่านได้เป็นบางคำ
        ชะอม says:ชั้น set ให้เค้าตัวใหญ่ๆ
        ชะอม says:อย่าง มี อา อะไรประมาณนี้อะ
        P.J. says:อ๋อ…เข้าใจแล้ว
        P.J. says:ดีแล้วเธอ ยิ่งเธอเอาใจใส่เค้าเท่าไหร่ ยิ่งดี
        ชะอม says:พยายามจะพิมพ์ fish อยู่ (ตอนที่น้อยถามว่ากินข้าวกับอะไร)
        P.J. says:เด็กจะได้เก่ง ก็ดูอย่างเด็กที่เป็น home school สิ ยังได้ดีเลย
        ชะอม says:แต่พิมพ์ไม่ได้ ขอพิมพ์ pooh แทน 555
        ชะอม says:มีของเล่นใหม่ กำลังเปลี่ยนสีตัวหนังสืออยู่
        P.J. says:กินอุ้งตีนหมีน่ะเหรอ 5 5 5
        ชะอม says:เพราะเห็นเธอเปลี่ยนสีมา
        ชะอม says:ฉันเล่าละ ว่ากินอุ้งตีนหมี กา หัวเราะใหญ่
        ชะอม says:เลยพิมพ์เสือด้วย (Tigger)
        ชะอม says:กำลังพยายามพิมพ์ piglet แทนเธออยู่
        ชะอม says:น้อยพิมพ์คำว่า Fan Ink?
        P.J. says:ให้เราพิมพ์น่ะเหรอ
        ชะอม says:ใช่ๆ ถามเค้าว่า แชทเป็นแฟนอิ๊งค์เหรอ
        P.J. says:ถามแล้ว
        ชะอม says:อายวะ ลูกชั้นอาย 555
        ชะอม says:แต่จะเอาไปให้พี่อิ๊งค์ดู ที่พิมพ์หนะ
        P.J. says:ฮ่า ๆ ๆ ๆ
        กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินสัญญาณ…ปี๊บ… has been added to the conversation.
        ชะอม says:โจ๊ก หวัดดี ทำไร
        กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินสัญญาณ…ปี๊บ… says:หายใจ
        กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินสัญญาณ…ปี๊บ… says:ว่าแต่ อิน้อยคุยกะลูกแกอยู่หรอ
        กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินสัญญาณ…ปี๊บ… has left the conversation.
        ชะอม says:แม่นแล้ว 
        P.J. says:ดูมัน
        P.J. says:หายไปไหนแล้ว
        ชะอม says:แชทบ่นหวะ บอกว่า ป้าน้อยกับป้าบี คุยกับแชทเยอะเกิน แชทจะเล่นเกมแล้ว 555
        P.J. says:อ้าว เหรอ
        P.J. says:เอาเถอะ ไปเล่นเถอะ เดี๋ยวฉันบอกแชทก่อน
        ชะอม says:แต่เห็นพิมพ์อยู่นะ
        ชะอม says:สงสัยติดใจ 
        ชะอม says:ยังพยายามจะพิมพ์แชทอิ๊งค์อยู่
        P.J. says:โห พิมพ์คำว่า แชท กับ อิ๊งค์ ใหญ่เลย
        P.J. says:อ้อ…
        ชะอม says:ทันทีเลยน้อย ไป พิมพ์ง่าย (ตอนน้อยบอกว่าให้ไปเล่น game)
        ชะอม says:พิมพ์เองได้
        P.J. says:เอาใหญ่เลยหลานชั้นมาเป็นชุดเลย ทั้ง wink ทั้ง Nudge
        P.J. says:ตอนนี้ป้าน้อยเริ่มปวดหัวแล้ว
        ชะอม says:555
        P.J. says:ไหนน้องแชทว่าจะไปเล่นเกมส์ไงล่ะ
        P.J. says:ทำไม่ยังปล่อยมุกเป็นชุดน่ะ
        ชะอม says:ยังติดใจอยู่
        P.J. says:อ้อ ได้เลยหลาน
        ชะอม says:กำลังใส่ emotion ใหญ่เลย
        P.J. says:พิมพ์เองเหรอ คำว่า "ยัง" น่ะ
        ชะอม says:แม่น พิมพ์เอง แต่ฉันบอกนะ ว่ามีตัวไรบ้าง
        P.J. says:เดี๋ยว คำตอบนี้ ฉันบ่เข้าใจ "หาย"
        P.J. says:อะไร หาย
        ชะอม says:ที่จริงเขาตอบว่า เกมหายครับนะ
        ชะอม says:แต่เขาพิมพ์ได้แค่ game 555
        P.J. says:เข้าใจแล้ว
        P.J. says:เค้าตอบมาแล้วว่า เกมหาย
        ชะอม says:แชทเล่น wink ได้แล้วเธอ
        ชะอม says:คราวนี้ จะปวดหัวกว่าเดิม 555
        P.J. says:ไม่เป็นไร บ่ยั่น
        ชะอม says:อันที่หัวเราะอะ เหมือนเธอจัง 555
        ชะอม says:แชทบอกว่า ป้าน้อยครับ ต้องเล่นเกมแล้วนะครับ
        P.J. says:บอกให้ไปเล่นเกมเถอะ
        ชะอม says:มีแบบ ยกมือบายๆ เธอด้วยน้อย
        P.J. says:555
        P.J. says:น่ารักดีแฮะ
        ***
        วันศุกร์หน้า เตรียมตัวไว้นะน้อย แชทต้องถามหาเหยื่อที่จะเล่น chat and wink แน่ๆ 
        ขอบใจมากเพื่อน ขอบคุณที่เป็นเพื่อนเล่นกับเด็กวัยเดียวกัน อิอิ : P

Read Full Post »

ไปออกรอบมา

         
        ภาพประกอบจาก http://www.thaibikeworld.com/thaiversion/gallery.htm#

        เห็นพี่เณรพูดถึงการ "ออกรอบ" เลยขอเอามาใช้บ้าง เพราะตลอดเวลาสามเดือนที่ผ่านมา
        ไม่กล้าแม้แต่จะเอาจักรยานมาปั่นบนถนนหลวง เพราะรถบัสลูกทัวร์ราชพฤกษ์จะเสยรถจนสั่นไหวได้ง่ายๆ 
        เมื่อวานเป็นโอกาสดีที่ฤดูกาลพืชสวนโลกอวสานไปแล้ว แต่จะมี Episode II ตามมาอีกสองเดือนข้างหน้า
        เส้นทางที่คุ้นเคย ปั่นจากคณะเกษตร ผ่านสนามกีฬา ห้วยตึงเฒ่า ไปบ้านสวนสันทราย

        ฟังดูแล้วช่างเป็นเส้นทางสายไหมดีแท้ แต่ในความเป็นจริง สองข้างทางมีขยะเพิ่มขึ้นมาก
        จากคนมักง่ายทั้งหลาย ที่เอาขยะในบ้านตัวเองใส่ถุงดำมาทิ้งไว้ ไม่นับรวมศพน้องหมาอีกสองศพ
        ที่ปั่นผ่าน ตายไปแล้วคงสบายดี เพราะเห็นนอนอ้วนเชียว!!! สอดส่ายสายตาหาคู่ เอ้ย!!! หาพลพรรค 
        ไม่ยักกะเจอ ชวนน้องยอดตั้งแต่อยู่ห้องสมุด น้องยอดทักว่า…ปั่นตอนนี้ระวังหน้าดำ

        (ยังกะพี่แก หน้าขาวนักเชียว) อย่างผมต้องปั่นขึ้นดอยเท่านั้น ยอดโม้ ปั่นแค่เลียบคันคลองแบบพี่
        แอบไปหลีหนุ่มนักมวยแหงๆ (นั่น!!! มันรู้ทันเรา ว่าต้องปั่นสวนกับนักมวยค่ายน้องตุ้ม)
        สุดท้ายก็ไม่เจอใครปั่นเป็นเพื่อน แวะซื้อน้ำมะพร้าวกินก็แล้ว แวะซื้อโรตีสายไหมก็ยังไม่เจอใคร
        จนเกือบถึงบ้าน เจอลุงแก่ๆ ปั่นออกมา ลุงค่ะ เค้าหายไปไหนกันหมดอะ 
        หนูปั่นมาคนเดียวเป็นซาวกิโลแล้ว สรุปได้ความว่า ตอนเช้าอากาศไม่ค่อยหนาวแล้ว
        ตื่นเจ๊าๆ แล้วมาปั่นก่ะ จาวหมู่เยอะแยะๆ เป๋นจะอี้ลอ เดินทางเดียวดายอยู่แสนนาน
        ไม่รู้บ้านรู้เมืองกับเค้าเลยชั้น : P

Read Full Post »